Η δυσκολία με την οποία οι ελληνικές ομάδες αντιμετωπίζουν τα ευρωπαϊκά τους παιχνίδια είναι πλέον παροιμιώδης. Ο ΠΑΟΚ, ομάδα που άλλοτε πέρναγε με διπλά από έδρες όπως το Χάιμπουρι της Άρσεναλ, αρκέστηκε σε μία επαγγελματική νίκη να επικρατήσει στο Γιβραλτάρ 3-0 επί μίας ομάδας που μέχρι πρότινος δεν υπήρχε καν στον ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό χάρτη. Ασφαλώς, θα πει κανείς ότι ο ΠΑΟΚ επιδίωξε την επαγγελματική νίκη και όχι την έξτρα κόπωση. Θα αντιτείνει όμως κάποιος, πως η αγωνιστική εικόνα του παιχνιδιού δεν υποσχόταν πολλά περισσότερα πράγματα από τον δικέφαλο του Βορρά.
Την ίδια ώρα, ο εν Ελλάδι παντοδύναμος Ολυμπιακός για να καταφέρει να επιβληθεί της Αντβέρπ κυριολεκτικά έφτυσε αίμα. Και όταν λέμε Αντβέρπ, μιλάμε για μια ομάδα η οποία είναι περίπου ο Πανιώνιος του Βελγιου. Όχι δηλαδή κακή ομάδα, τουναντίον, ιστορική και μαχητική. Όμως έχει ταλαιπωρηθεί από οικονομικά προβλήματα, υποβιβασμούς και μάχες παραμονής ακόμα και στην δεύτερη κατηγορία. Και έχει μεν επανέλθει στην κορυφαία κατηγορία, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν είναι ούτε Μπριζ, ούτε Αντερλεχτ και Σταντάρ Λιέγης. Ούτε καν Γκενκ ή Γάνδη. Είναι η Αντβέρπ και κονταροχτυπιέται για την πρωτοκαθεδρία στο μεγάλο βέλγικο λιμάνι, αφού εκεί υπάρχει και η Μπέερσοτ, ισοδύναμη περίπου ομάδα.
Και αυτοί είναι μόνο οι δύο εκπρόσωποι μας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Διότι όλοι υπόλοιποι κούνησαν μαντήλι από νωρίς. Ακόμη κι αν αντιμετώπισαν ομάδες που θεωρήθηκαν υποδεέστερες (βλ. ΑΕΚ και Μόσταρ).
Κακά τα ψέματα. Η δυναμική κάθε πρωταθλήματος και οι δυνατότητες κάθε ομάδας μπορούν να έχουν αυξητική τάση, να μεγιστοποιούνται, μόνο όταν ο ανταγωνισμός είναι υπαρκτός, δυνατός και συνεχής, δηλαδή εντός των τειχών, όχι σε δύο ματς το χρόνο. Ολυμπιακός, π.χ., να έχει ισχυρό ανταγωνισμό από ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Παναθηναϊκό και γιατί όχι να τα βρεις μπαστούνια ακόμα και σε ομάδες επιπέδου Ιωνικού, Λεβαδειακού, Βόλου η Λαμίας. Μόνο τότε θα είναι αναγκασμένος ως οργανισμός να παρουσιάζει τόσο υγιή αγωνιστική εικόνα που από εξασφαλίζεται η πρωτοβουλία και ισχυρή πιθανότητα νίκης σε όλα τα παιχνίδια. Προσοχή, όχι η νίκη. Αλλά ισχυρή πιθανότητα νίκης. Που σημαίνει ότι θα πρέπει να αποδέχεται ακόμα και την ήττα. Κάθε ομάδα και όχι μόνο στο πρωτάθλημα και στο κύπελλο. Αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας όχι πέντε καλές μεταγραφές.
Στην πατρίδα μας, όμως, αυτό που μας ενδιέφερε τα τελευταία 40 χρόνια ήταν η με κάθε τρόπο νίκη της ομάδας μας. Κατάσταση εντελώς εκτός όχι μόνο κάθε ειδικού κανονισμού, αλλά και μακριά από οποιαδήποτε λογική αγωνιστικής ισχυροποίησης μέσω του ανταγωνισμού. Με αποτέλεσμα αυτό που βλέπουμε, να χάνεται η επαφή με το διεθνές κανονιστικό αγωνιστικό γίνεσθαι και οι ισοδυναμοι η περίπου ισοδύναμοι αντίπαλοι των ελληνικών ομάδων να μην είναι πλέον οι κορυφαίες ομάδες των μεγάλων πρωταθλημάτων, αλλά οι μικρομεσαίες των μικρομεσαίων, η και οι καλύτερες ομάδες των πλέον ανίσχυρων Λιγκών. Κατόρθωμα…
