Τα πρωταθλήματα έτοιμα να ξεκινήσουν και η πανδημία όχι απλά δεν έχει ξεπεραστεί, αλλά κορυφώνεται εκ νέου και η μετάλλαξη Δ ή όπως διάβολο τη λένε απειλεί ξανά τις ζωές και την κανονικότητά μας. Οσο και το ποδόσφαιρο ακριβώς εκεί που έχει προφητευτεί ότι θα πληγωθεί θανάσιμα κάποια στιγμή. Στα ταμεία!
Η μεταγραφική πολιτική τεράστιας δυναμικής σωματείων, όπως η Ρεάλ και η Μπάρτσα, ακόμα και η Παρί των πετρελαιαδων δεν είναι αυτή που ήταν την περασμένη πενταετία και υπάρχει λόγος. Ακόμα κι αν ο κάθε προεδρας ή χρηματοδότης, έχει τρύπιες τσέπες και θέλει να χώσει εκατομμύρια στο ταμείο, το financial fair play δεν επιτρέπει παράλογα ανοίγαματα και μη δικαιολοούμενα προσδοκόμενα έσοδα, σχεδόν ισοσταθμισένα με τα έξοδα. Και, οκ, τα εισιτήρια δεν ήταν ποτέ κύρια πηγή εσόδων των ομάδων. Ηταν όμως ένα έσοδο. Οπως και η ρεκλάμα. Τώρα, όλα αυτά πάνε στράφι και η ρεκλάμα πέφτει κατακόρυφα, αφού κόσμος στο γήπεδο να τη βλέπει, γιοκ. Η τηλεοπτική; Στο παντελόνι του τηλεορατζή, αγαπούλες μου. Οχι του Φλορεντίνο ή του Ζοάν και των Αράβων.
Τη στιγμή που τα έσοδα πέφτουν και τα κανάλια αδυνατούν ασφαλώς να καλύψουν με πλατινένια τηλεοπτικά συμβόλαια την οποια χασούρα, οι ποδοσφαιριστές ακόμα δεν έχουν ρίξει οριστικά το επίπεδο αμοιβών τους. Μία μείωση πέρσι για τους χαμένους μήνες δεν είναι αντιστάθμισμα, ούτε αναπροσαρμογή οικονομικής πολιτικής στη νέα τάξη πραγμάτων. Αυτή, δεν έχει έρθει ακόμα.
Εκεί ακριβώς θα χυθούν ποτάμια αίμα. Στα λεφτά των παικτών. Και προσοχή. Οχι στα λεφτά του ρολίστα και του τριτοτέταρτου συμβολαίου που θα δεχτεί μείωση και μειωσάρα μην σου πω. Και δεν βγάλει άχνα. Αλλά στα φράγκα των μεγάλων συμβολαίων και τρανταχτών ονομάτων. Εκεί θα πέσει κλάμα γερό.
Είναι θέμα λίγου, ελάχιστου χρόνου να αλλάξουμε εποχή στην μπάλα. Ξεχάστε τα αμύθητα ποσά των Μέσι, CR7 και άλλων μέγα αστεριών. Πάμε σε νέα κατάσταση που όποιος πει σήμερα πως μπορεί με ακρίβεια να προβλέψει, απλά είναι ψεύτης!
