Περίπου 12 εκατ. ευρώ υπολογίζονται τα χρήματα που χάνει από το ταμείο της η ΕΠΟ μετά τον αποκλεισμό της Εθνικής από τα τελικά του Euro 2020. Και να είσαι βέβαιος ότι αυτό είναι που πονάει την ΕΠΟ, ούτε η ξεφτίλα από τις ήττες με Φινλανδία και τις γκέλες με τα Λιχτενστάιν, ούτε οτιδήποτε άλλο ενδιαφέρει τους καρεκλοκένταυρους στου Γουδή. Αυτούς, μόνο δύο πράματα τους ενδιαφέρουν, το μαρούλι, το χρήμα, αλλά και το να κερδίζει ο ευνοούμενος του συστήματος, του εκάστοτε συστήματος. Ο Ολυμπιακός χθες, ο ΠΑΟΚ σήμερα, ο Ολυμπιακός πάλι αύριο, η ΑΕΚ ενδιάμεσα ίσως ξανά ο Παναθηναϊκός πάλι κάποια στιγμή. Αυτό.
Και τι άλλο να τους ενδιαφέρει; Την καθολική αποδοχή την έχουν ξεχάσει οριστικά. Είτε αυτοί, είτε οι προηγούμενοι και οι επόμενοι. Δεν παίζει στην Ελλάδα μια φορά ο ηττημένος να παραδεχτεί: Χάσαμε τίτλο από καλύτερη ομάδα. Οχι. Πάντα θα φταίει η διαιτησία, η πουτάνα η Αθήνα ο Τσάρος του Τσίπρα ο Ιβάν και ο χοντρός ο έμπορας ή ο Τίγρης ο αλήτης και ο πιστολάς ο Καπετάνιος. Ποτέ δεν θα φταίει ο άμπαλος που έχασε το γκολ, ποτέ δεν θα φταίει -τουλάχιστο σε κρίσιμο βαθμό- ο μανταλάκιας που μύρισε τον κρίνο, ούτε ο ποροπονητζής που έβαλε τον Τσίτσουλα και τον Μήτσουλα να παίξουν. Όχι. Πάντα θα φταίει η πιασμένη ΕΠΟ και ο ελεγχόμενος ρέφερυ. Τελεία και παύλα.
Στο θέμα μας, την εθνική. Μπουρδέλο την εκάνανε. Ομάδα μοντέλο. Έτσι δεν λέει το σύνθημα; Ε, το κάναμε πραγματικότητα. Και επειδή τον Γραμμένο τον λιβανίσανε για τα καλά, τους προπονητές επίσης, τον Φαντ Σχιπ είναι αστείο να τον λοιδορήσεις, όσο κι αν είναι μετριάντζα (τι να προλάβει να κάνει άλλωστε) το μόνο που σου μένει αν έχεις σώας τας φρένας είναι να δεις τι κοινό έχει αυτή η ομάδα την τελευταία 5ετία και πάει από σκαμπίλη σε σβερκιά και τούμπαλιν. Και τότε θα καταλάβεις ότι δεν φταίει μόνο ο Γραμμένος (με Σαρρή ξεκίνησε η κατρακύλα), δεν φταίει ο Φαντ Σχιπ (με Ρανιέρι, Σκίμπε και Μαρκαριάν ήταν καλύτερα;) δεν φταίει καν το ΟΑΚΑ (στο Καραϊσκάκη πέσανε οι πρώτες ροχάλες). Όχι. Τι έχουν κοινό οι δύο εποχές; Τους παίκτες.
Ο Σωκράτης είναι υπερτιμημένος. Όχι αναγκαστικά από τον τύπο ή το κοινό. Από τον εαυτό του τον ίδιο. Ο Σωκράτης είναι στο μυαλό του κάτι πολύ πάνω από ότι πραγματικά παίζει. Την γκέλα του την κάνει, ψυχολογία δεν έχει, ηγετική μορφη δεν είναι. Και στο φινάλε φινάλε δεν έχει καν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ενός Στέλιου Μανωλά. Ενός Καλιτσάκη ή Μαυρίδη έστω. Έχει κάνει συμβόλαια, έχει κερδίσει αναγνώριση και στα παπάρια του η εθνική όσο κι αν δείχνει να ενοχλείται. Δεν πονάει την ομάδα, τον εγωισμό του δεν θέλει να του θίξουνε. Λίγος. Και να σου πω και κάτι άλλο; Με Αβραάμ δίπλα του έκανε παιχνιδάρες στην εθνική ο Σωκράτης. Χωρίς τον Μακεδόνα σέντερ μπακ και αμυντικό χαφγ, ο Σωκράτης πελαγοδρομεί όποιον κι αν έχει δπλα του. Τυχαίο;
Ο Κώστας ο Μανωλάς είναι τρομερά βελτιωμένος, ταχύτατος, αλλά ποιοτικός δεν υπήρξε ποτέ και δεν θα γίνει κιόλας. Με έναν Χένρικσεν δίπλα του, με έναν Άνθιμο Κάψη, με έναν όχι τόσο σπιντάτο, αλλά σούπερ ποιοτικό τις τοποθετήσεις του σέντερ μπακ, ο Μανωλάς κάνει ένα απροσπέλαστο δίδυμο. Αλλά με τον Σωκράτη μπάζουν από παντού. Τρώνε γκολ από ψαράδες και σερβιτόρους και κάνουνε “μπου” για να τους σταματήσουνε. Ούτε στην αλάνα τέτοια πλάκα….
Και από εκεί ξεκινάει να βρομάει το ψάρι. από παίκτες που κάνουν τα κουμάντα και είναι αστείο να συγκρίνονται έστω με την προηγούμενη κατάσταση. Ο Δέλλας με τον Σωκράτη και ο Κώστας ο Μανωλάς με τον Μιχάλη Κάψη ή τον Νταμπίζα. Ούτε καν. Τα παιδιά αυτά βρέθηκαν, συνεργάστηκαν. Τα νέα παιδιά δεν έχουν αυτή την επαφή. Τουλάχιστον όχι όλοι. Και εκεί πρέπει να επενδύσει ο Ολλανδός ομοσπονδιακός. Στο να τους κάνει πάλι συμμορία. Όπως ο Ρεχάγκελ. Και στις συμμορίες βοηθούν αυτοί που έχουν ανάγκη τη συμμορία, όχι αυτοί που πάνε να την καπελώσουν γιατί ειναι -στο μυαλό τους- φτασμένοι…
email > info@tipsmaker.net
