Έχουν περάσει 29 χρόνια και 13 μέρες από τότε που η Λίβερπουλ με το πέναλτι γκολ του Μπαρνς καθάρισε τη νίκη στο ματς με την ΚΠΡ και κατέκτησε και τυπικά για τελευταία φορά το πρωτάθλημα στην Αγγλία, αφήνοντας την Αστον Βίλα τότε στη δεύτερη θέση. Και μετά, το χάος. Για τη Λίβερπουλ, μιλάμε, όχι για τη Γουέστ Χαμ και την Νόρθαμπτον. Και από τότε δεν ξαναείδε τίτλο. Έφτασε να παίρνει πρωταθλήματα με τη σέσουλα η Τσέλσι, ο Ατρόμητος του Λονδίνου, αλλά η Λίβερπουλ δεν ξαναείδε κούπα! Κούπα πρωταθλητού, ε; Γιατί από τις άλλες…
Η Λίβερπουλ μπορεί να κάνει 100 βαθμούς στην Αγγλία και να βγει δεύτερη, μιλάμε για βιασμό της λογικής, για καταστρατήγηση όλων όσων ξέρουμε ως θέσφατα τόσες δεκαετίες στην μπάλα. Και με 100 βαθμούς θα βγει δεύτερη στην Αγγλία, όμως θα διεκδικεί την απόλυτη κούπα στην ήπειρο. αυτή με τα… μεγάλα αυτιά. Το Τσάμπιονς Λιγκ.
Το τι έγινε, βέβαια, μετά το θρίαμβο της Λίβεπουλ και την ανατροπάρα 4-0 την Μπάρτσα; Όπως συνηθίζεται στη χώρα που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα, μετά από κάθε μεγάλη αθλητική επιτυχία-ανατροπή-είδηση, ώρες ατελείωτες σπατάλησε ο μέσος σοσιαλμιντιάς και έρευσε ακατάσχετη η μπούρδα, ο σχολιασμός του γεγονότος της χρονιάς στο ποδόσφαιρο έγινε η χαρά του κάθε… πονεμένου. Και πήγε η παπαρολογία σύννεφο!
Στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης που πλέον είναι δεύτερη φύση για την πλειονότητα των σχολιαστών της οπής (u know ποιας οπής), μετά τη διαστημική ανατροπή και πρόκριση της Λίβερπουλ επί της Μπαρσελόνα, να… παραλύσουν από την υπερβολή και τη σάχλα. Ο Μήτσος ο τεμπέλης βρήκε την ευκαιρία να πάρει λίγη από τη λάμψη του Κλοπ, απλά επειδή όταν τον ρώτησαν μικρό “τι ομάδα είσαι μπούλη μου” είχε απαντήσει Λίβερπουλ. Και αυτό αρκεί, τον κάνει ισότιμο με τον Οριγκί ας πούμε. Η με τον Σαλάχ.
Kαι μετά άρχισαν και οι χοντράδες που δεν χορτανεις να ξερνάς όταν τις διαβάζεις. Ιδες ρε μάγκα μου. όλοι το ίδιο Κοράνι μαλακίας να έχουνε σπουδάσει: Ο «εξωγήινος» Μέσι που έγινε «γατάκι», ο λίγος Σουάρες που δεν μπορεί να τελειώσει φάση, ο άχρηστος Βαλβέρδε που μόνο με Μαρινακη μπορεί και τέτοια απίθανα, αλλά ΙΔΙΑ από βλάκα σε βλάκα! Αιμορραγία δίχως τέλος!
Και μετά ήρθε και η Τότεναμ. Εκεί να δεις. Για μένα πιο μεγάλο πράμα από αυτό της Λίβερπουλ. Για τρεις κυρίως λόγους. Πρώτον, για τους ρεντς το ματς ξεκίνησε ονειρικά με γκολ, η Τότεναμ έχανε εκτός το 0-1 στην Αγγλία και 2-0 εκτός έδρας, αναγκάστηκε να κυνηγήσει το θαύμα σε 45’ όχι σε ολόκληρο 90λεπτο. Δεύτερον αν για την Μπάρτσα σε κάποιους λείπει ο ενθουσιασμός στο αποκορύφωμα γιατί είναι φτασμένοι, στον Αγιαξ οι πιτσιρικάδες είχαν τεράστιο πάθος για την υπέρτατη διάκριση. Και τρίτο, σε κάθε περίπτωση όταν μιλάμε για Τότεναμ και Λίβερπουλ, οι διαφορά ξεκινάει από το πόσο ζυγίζει στη ζυγαριά της ποδοσφαιρικής ιστορίας η κάθε φανέλα. Και αν η Λίβερπουλ είναι φτιαγμένη για τέτοια παιχνίδια, η Τότεναμ έκανε το ακατόρθωτο, αυτό που ποτέ στην ιστορία της ξανά δεν ξαναπέτυχε.
Τώρα όλα τέλειωσαν όμως και πάμε για τους δύο μεγάλους τελικούς της χρονιάς. Που έχουν σφραγιστεί από τις φιναλίστ πριν καν διεξαχθούν. Και σφραγίστηκαν από τις φιναλίστ, διότι πρώτη φορά στην ιστορία όλες, άπασες οι τέσσερις, θα είναι από μία χώρα. Την Αγγλία, λίγο πριν το -επιχειρούμενο Brexit- πολιτικά και οικονομικά, η Αγγλία κάνει Britin στους τελικούς, Britin με τα χίλια και τον πιο εμφατικό τρόπο. Μήπως να βάζαμε και τον Ατκινσον να τους σφυρίξει;…
email > info@tipsmaker.net
