Μόνο η AEK και ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξαν αυτό το τριήμερο μπάλα. Οι άλλες τρεις ομάδες για μια ακόμα φορά έδειξαν ποιοι είναι οι λόγοι που το ελληνικό ποδόσφαιρο αποτελεί έναν μακρινό συγγενή, έναν που πέρασε και δεν ακούμπησε σε σχέση με τις μεγάλες ευρωπαϊκές λίγες, σε σχέση με τις μεγάλες ευρωπαϊκές σχολές.
Ούτε να ονειρεύεται η Λέφσκι το σημερινό status του ΠΑΟΚ. Κάποτε η ομάδα αυτή ήταν ένα club το οποίο έκανε παραγωγή ποδοσφαιρικής κουλτούρας και εξαγωγή παικτών σε όλη την Ευρώπη. Γνήσιος εκφραστής τότε της βουλγαρικής σχολής. Με δυνατούς αμυντικούς, ποιοτικούς μέσος και ταχεις ακραίους επιθετικούς η Λέφσκι. Η οποία έχει πάψει να έχει αυτή ακριβώς την αγωνιστική εικόνα εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Και αντιμετωπίζει έναν ΠΑΟΚ, μία ομάδα από την Ελλάδα με σταθερή διοίκηση γεμάτα ταμεία και πλούσιο ταλέντο στο ρόστερ της. Ή τουλάχιστον αυτό διατείνονται οι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά στον δικέφαλο. Και το αποτέλεσμα; Ένα εύκολο 2-0 από το εικοσάλεπτο και να κινδυνεύει πια ο δευτεραθλητής Ελλάδας να βρεθεί εκτός Κόνφερενς league από το πρώτο κιόλας ζευγάρωμα.
Ο δε Ολυμπιακός στο τσάμπιονς λιγκ; Να μασάς και να φτύνεις. Θα έπρεπε να έχει ισοφαριστεί από την Χάιφα πολύ νωρίτερα. Και είναι τυχερός που αυτό δε συνέβη και έτσι δεν έχασε, κρατήθηκε στο 1-1 και έχει πάρει έστω ισχνό προβάδισμα για τη ρεβάνς. Βέβαια, αυτή είναι η εικόνα του Ολυμπιακού στα παιχνίδια του Ιουλίου. Άμαθος ο πρωταθλητής Ελλάδος από το να παίζει τόσο γρήγορα και χωρίς δίμηνο προγραμματισμό. Μία φορά μόνο παρουσίασε άριστο αγωνιστικό πρόσωπο σε τέτοια αγωνιστική στιγμή, στην νίκη επί της Παρτιζάν 3-1 πριν από πέντε καλοκαίρια. Έκτοτε ζορίζεται και μετά συνεχόμενα Under 2,5 και οριακές ισοπαλίες. Δεν θα έκανε το ίδιο πράγμα και φέτος που ομολογουμένως από την αγωνιστική του εικόνα στα φιλικά είναι ολοφάνερο πως θέλει πάρα πολλή δουλειά;
Και εκεί που λες ότι και πάλι το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι του κλώτσου και του μπάτσου, έρχεται ο Άρης που υποδεχόταν την Γκόμελ. Eντάξει, δεν έπαιξε με καμιά ομάδα από Ιταλία η Γερμανία, Ισπανία η Αγγλία. Αλλά είχε το παιχνίδι του Άρη κάτι πάρα πολύ περίεργο και ασυνήθιστο για ελληνική ομάδα. Οποιοσδήποτε δεν είναι αρειανός ούτε παοκτζής και έκανε ζάπινγκ στην τηλεόραση του, αν έπεφτε πάνω στο παιχνίδι θα καθόταν να το παρακολουθήσει. Είχε ρυθμό, είχε φάσεις, είχε γκολ. Ήταν ένα κανονικό ποδοσφαιρικό παιχνίδι με τόση κινητικότητα όσοι χρειάζεται για να μην σε παίρνει ο ύπνος, όσοι χρειάζεται για να μαγνητίζει το βλέμμα του οπαδού ή ακόμα και του άσχετου περαστικού που του αρέσει μπάλα.
Το τελικό 5-1 απεικονίζει επακριβώς αυτό που έγινε μέσα στου “Χαρίλαου” μεταξύ Αρη και Γκόμελ. Ένα επίπεδο πάνω η κιτρινόμαυρη έκαναν πλάκα στην ομάδα της Λευκορωσίας και προφανώς από τώρα έχουν κλείσει εισιτήριο για την επόμενη φάση, εκεί όπου θα αντιμετωπίσει τηνμ Μακάμπι που ήδη έχει κάνει 0-3 εκτός με τους Αζέρους της Ζίρε και περιμένει τους Ελληνες. Αυτός, ο Άρης, είναι αυτή τη στιγμή ο πιο πιθανός από τους εκπροσώπους μας στην Ευρώπη να παίξει μπάλα σε όμιλο φέτος. Όχι λόγω κλήρωσης, ούτε λόγω ευκολίας διοργάνωσης. Αλλά διότι πολύ απλά παίζει ποδόσφαιρο…
email > info@tipsmaker.net
