Ελ Κλασικο σήμερα και αναζωπυρώνεται μια διαμάχη όχι μόνο ποδοσφαιρική, ίσα-ίσα! Η σύγκρουση, φίλε, μεταξύ της Ρεάλ Μαδρίτης και της Βαρκελώνης έχει υπερβεί από καιρό την αθλητική διάστασή της. Δεν είναι τυχαίο το ότι οι εκλογές για τις προεδρίες των συλλόγων πολιτικοποιούνται έντονα. Ότι ξεφεύγουν από τα ποδοσφαιρικά. Ο συγγραφέας Φιλ Μπολ σε πόνημά του για το ισπανικό ποδόσφαιρο λέει πως «Μισούν ο ένας τον άλλον με ένταση που μπορεί πραγματικά να σοκάρει τον ξένο»!
Περισσότερο από ένας σύλλογος
Δεν είναι στα χρόνια του Φράνκο, όπως κακώς πιστεύεται στην Ελλάδα, που ανατέλλει το “άστρο” της Μπάρτσα πολιτικά. Ήδη από τη δεκαετία του 1930, η Βαρκελώνη “είχε αναπτύξει τη φήμη του συμβόλου της καταλανικής ταυτότητας, κόντρα στις τάσεις συγκεντρωτισμού της Μαδρίτης”. Όμως, αληθώς, το 1936 όταν ο Φράνκο ξεκίνησε το πραξικόπημα, ο πρόεδρος της Μπάρτσα Γιόσεπ Σουνιόλ, μέλος της Ρεπουμπλικανικής Αριστεράς της Καταλονίας, συνελήφθη και εκτελέστηκε χωρίς δίκη! Όχι για τα ποδοσφαιρικά του πιστεύω, ασφαλώς, αλλά παρά αυτά και λόγω της αριστερής ιδεολογικής του τοποθέτησης.
Η Μπάρτσα βρισκόταν στην κορυφή της λίστας των οργανισμών (όχι αθλητικών μόνο ασφαλώς) που έπρεπε να καθαριστούν από τους κομουνιστές, τους αναρχικούς και τους ανεξάρτητους. Το αποτέλεσμα; Αναμενόμενο. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Φράνκο, οι περισσότεροι πολίτες της Βαρκελώνης βρίσκονταν σε έντονη αντίθεση με το φασιστικό καθεστώς. Όχι μόνο για την συμπεριφορά στο κλαμπ αυτό καθαυτό, ασφαλώς, αλλά κυρίως διότι κατά τη διάρκεια των δικτατοριών (Ριβέρα και Φράνκο) όλες οι περιφερειακές γλώσσες και οι ταυτότητες στην Ισπανία είχαν καταπιεστεί αφόρητα, σε σημείο κατάργησης. τότε βγήκε και το σύνθημά “Més que un club” (μετ.: Περισσότερο από ένας σύλλογος) για να περιγράφει την Μπάρτσα.
Ένα νόμισμα πάντα έχει δύο όψεις
Επειδή όμως ένα νόμισμα πάντα έχει δύο όψεις, ας σταματήσουν πια να πιπιλάνε κάποιοι την καραμέλα της κατατρεγμένης Μπάρτσα από τον Φράνκο. Όσο αληθή είναι τα παραπάνω πολιτικοκοινωνικά και εθνοτικά, άλλο τόσο αληθές είναι το ότι κατά τη διάρκεια του καθεστώτος του Φράνκο, η Μπάρτσα ως καθαρά ποδοσφαιρική οντότητα αποκόμισε κέρδη, λόγω της καλής σχέσης της με τον δικτάτορα σε επίπεδο διοίκησης! Φυτευτής; Ναι. Διοίκησης Καταλανών όμως! Και απένειμε και δύο βραβεία στον Φράνκο το Mes Que Un Club.
«καθεστωτικό κλαμπ»
Η δε Ρεάλ Μαδρίτης, θεωρήθηκε ως «καθεστωτικό κλαμπ», παρά το γεγονός ότι ο πρόεδρός της Ράφα Σάντσεζ Γκουέρα, υπέφερε στα χέρια των υποστηρικτών του Φράνκο στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο, όσο και ο εκτελεσθείς Σουνιόλ.
Η εικόνα που έχουμε για τους δύο συλλόγους είναι υπερβολική. Υπάρχουν δόσεις αλήθειας σε όσα θεωρούνται πια δεδομένα, αλλά δεν είναι η πάσα αλήθεια Δεν είναι οι ακροδεξιοί μεν και επαναστάτες δε. Οχι.
Για πολλούς, η Βαρκελώνη εξακολουθεί να θεωρείται ως “ο επαναστατικός σύλλογος”, ο εναλλακτικός πόλος στον “συντηρητισμό της Μαδρίτης”. Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις που δημοσίευσε το ισπανικό Κέντρο Κοινωνιολογικών Ερευνών η Ρεάλ Μαδρίτης είναι η αγαπημένη ομάδα των περισσότερων Ισπανών ενώ η Βαρκελώνη βρίσκεται στη δεύτερη θέση. Στην Καταλονία, ειδικότερα, οι δυνάμεις όλου του πολιτικοκοινωνικού φάσματος είναι συντριπτικά υπέρ της Μπάρτσα προφανώς, αν και πυρήνες υποστήριξης του συλλόγου υπάρχουν πολύ πέρα από τη στενή περιοχή της Καταλονίας, κυρίως μεταξύ πολιτικά αριστερόστροφων ιδεολογικά μαζών, τη στιγμή που τη Ρεάλ προτιμούν πολιτικά οι …νυκοκοιραίοι που θα λέγαμε και στην Ελλάδα…
email > info@tipsmaker.net
