Με αυτά και με εκείνα, με εξόδους από μνημόνια, εκλογές ή μη εκλογές στην Ελλάδα, το ονοματολογικό για τη Μακεδονία και όλα τα συνταρακτικά του τελευταίου καιρού, μισοξεχάστηκε η φάση για τη συνδιοργάνωση του Euro ή του Μουντιάλ από τις βαλκανικές χώρες και την Ελλάδα (με Βουλγαρία, Σερβία, Ρουμανία). Κακώς! Ασφαλώς και σε όλους αρέσει και εξιτάρει ενδεχόμενη διεξαγωγή του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (2028) και πολύ περισσότερο του Μουντιάλ (2030) στα Βαλκάνια και τις Ελλάδα, Σερβία, Ρουμανία, Βουλγαρία.
Κάποιοι μπορεί να μην πήραν το στα σοβαρά όταν έγινε κουβέντα για κοινή υποψηφιότητα από τις τέσσερις χώρες, αρκετοί λοδωρησαν τον Τσίπρα για λόγια του αέρα μάλιστα, όπως όμως όλα δείχνουν, δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Φαίνεται πως είναι ειλημμένη απόφαση από τους ηγέτες των τεσσάρων κρατών, να εξαντληθεί με κάθε τρόπο το ενδεχόμενο να αναλάβουν τέτοια διοργανωσάρα τέσσερις χώρες που από μόνες τους δεν θα το κατάφερναν ποτέ!
Φυσικά ένα τέτοιο εγχείρημα συνεπάγεται αυτόματα εκτός από τεράστια ευθύνη και φοβερή προεργασία, συνεργασία, οργάνωση και ατελείωτες ώρες δουλειάς. Κάτι για το ποίο σαφώς και δεν φημίζονται οι τέσσερις συγκεκριμένες χώρες, αν και στο τέλος παρουσιάζουν -όποτε καλούνται- άψογη εικόνα στις διοργανώσεις τους.
Μια τέτοιου μεγέθους υποψηφιότητα, βέβαια, προϋποθέτει και πολλά άλλα πράγματα. Όμως η Ελλάδα έχει την τεράστια εμπειρία και τεχνογνωσία από τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, που αποτελεί μεγάλο αβαντάζ για τη συγκεκριμένη απόπειρα. Βουλγαρία και Ρουμανία έχουν τα μιλιούνια εργατικών χεριών (και μάλιστα φθηνών κατά βάση, όπως και στην Ελλάδα πια) για να εξελιχτεί το έργο. Οι Σέρβοι, τις άκριες στα διεθνή φόρα. Όλα τα έχουν οι τέσσερις χώρες και πάνω από όλα εξαιρετικές διακρατικές σχέσεις.
Επιπλέον ΦΙΦΑ και ΟΥΕΦΑ θα δουν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον μια τέτοια πιθανότητα, αφού η διεξαγωγή μιας μεγάλης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης από παραπάνω της μιας χώρες κάποια στιγμή έγινε και… μόδα. Αρχικά ήταν οι Κάτω Χώρες (Ολλανδία και Βέλγιο), που διοργάνωσαν από κοινού το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2000. Ακολούθησαν οι Αυστρία – Ελβετία το 2008 και πιο πρόσφατα το 2012 με Πολωνία – Ουκρανία να συνδιοργανώνουν το 14ο Euro το 2012.
Τα οφέλη και προπάντων τα κέρδη που θα φέρει μια από κοινού διοργάνωση και στις τέσσερις χώρες (που είναι αλήθεια πως τα έχουν ανάγκη) είναι τεράστια (ανάπτυξη, θέσεις εργασίας, τουρισμός, οικονομία κ.λπ. κ.λπ.). Φυσικά, όπως ισχύει πάντα σε τέτοια εγχειρήματα, ελλοχεύουν και πολλοί κίνδυνοι, πέραν του χουλιγκανισμού, του αλκοόλ και άλλων επικίνδυνων καταστάσεων που «ανθούν» στο ποδόσφαιρο.
Όλα αυτά είναι θέματα που θα απασχολήσουν και ασφαλώς θα συζητηθούν όταν θα έρθει η ώρα. Προς το παρόν μένουμε στην επισημοποίηση κατά κάποιο τρόπο της «είδησης» και με την ευχή πως θα έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε τόσο κοντά μας –δίπλα μας στην ουσία- μια τόσο μεγάλη διοργάνωση. Η οποία θα έχει ασφαλώς και για μας αρκετά «καλούδια», με πρώτη και καλύτερη τη δυνατότητα να μπορούμε να λέμε «ήμουν κι εγώ εκεί».
Για την ιστορία να πούμε πως, όπως δήλωσε ο Πρόεδρος της Σερβίας, Αλεξάντρ Βούτσιτς, θα δημιουργηθεί 16μελής επιτροπή, στην οποία θα συμμετέχουν τέσσερα μέλη-εκπρόσωποι από κάθε χώρα, ενώ η υποψηφιότητα πρέπει να κατατεθεί μέχρι τον Δεκέμβριο του 2021.
Αν γίνει τέτοια κίνηση, πάντως, θα είναι η πιο μεγάλη ευκαιρία, πιθανότατα και η τελευταία, για να βγει το ελληνικό ποδόσφαιρο από το τέλμα. Το 2004 πέρασε ανεκμετάλλευτο, αν κάνει το κόλπο γκρόσο η Ελλάδα και διοργανώσει τέτοια γιορτή και χάσει την ευκαιρία της, καλύτερα να απαγορευτεί διά νόμου μετά η μπάλα στη χώρα που φύεται η φαιδρά πορτοκαλέα.
email > info@tipsmaker.net
