Πιάσε και μέτρα. Αστέρας Εξαρχείων, ΠΑΟ Ρουφ, ΠΑΣ Γιάννινα, Πιερικός, ΟΦΗ, Καστοριά, Πιερικός ξανά, ΠΑΣ Γιάννινα ξανά Κόρινθος, ΟΦΗ ξανά, Δόξα Δράμας και λιμάνι. Ολυμπιακός τη σεζόν 1983-84. Για λίγο βέβαια. Οπως πάντα και μετά ξαναμέτρα. Πανιώνιος, Εθνική Ελπίδων, Ηρακλής, ΑΕΚ, Ηρακλής ξανά, ΠΑΟΚ, Δοξα Δράμας ξανά, Καλαμαριά, Λάρισα, Ιωνικός, Καλαμάτα, Ξάνθη και λιμάνι ξανά. Ολυμπιακός τη σεζόν 1994-95. Και εκεί ξεκίνα το ξαναμέτρα. Για τελευταία φορά. Τρίτος γύρος γαρ. Πανιώνιος ξανά, ΑΠΟΕΛ, Καλαμαρά ξανά, ΗΛΤΕΞ Λύκοι, Εθνικός, Προοδευτική, Παναχαϊκή, Αργος, Εθνικός Αστέρας, Φωστήρας και λιμάνι. Οριστικό. Ολυμπιακός το 2004 και “Γιατί δεν σηκώνει το τηλέφωνο ο Δούρος κυρία Στάη μου;”.
Δεν θα βρεις εύκολα προπονητή με 35 ομάδες στο ενεργητικό του. Ειδικά όταν μεταξύ αυτών είναι οι κορυφαίες της Ελλάδας πλην Παναθηναϊκού. Παντού πήγε ο Νικόλας. Ολες τις ομάδες σχεδόν τις προπόνησε. Και αποτυχημένος αγωνιστικά δεν μπορεί να πεις ότι κρίθηκε ασφαλώς καπου. Οχι. Συνήθως έφευγε για άλλους λόγους. Πλακωμένος με την εξέδρα γιατί έφαγε το αγαπημένο της παιδί. Αρπαγμένος με τον κύριο πρόεδρο επειδή δεν του έκανε το χατήρι με τη μεταγραφή και την άφηνε στον πάγκο. Μαλωμένος με τους παίκτες, αργότερα, γιατί ξέρανε από ένα σημείο και μετά πως, αυτός ήταν το εύκολο θύμα. Ο αποδιοπομπαίος τράγος.
Είχανε τον κυρ Νίκο για διώξιμο τα αστέρια της παραγοντικής. Οι προεδράρες που ακολουθούσαν τακτική γιουργιας στις μεταγραφές, όταν μπατάριζε το πλοίο, το εύκολο θύμα το είχαν εύκολο. Ο κόουτς που δεν τα βρίσκει με τους -πάντα σωστούς- παικταράδες μας.
Και όχι ότι αυτός ήτανε ο καλύτερος του κόσμου. Οχι. Αψύς. Προβληματικός στην επικοινωνία. Τα έβαζε με τον καθένα και δεν νέρωνε το κρασί του. Για κανέναν λόγο. Είχ επάει στην Ιταλία και τη Γερμανία και καθόταν και διάβαζε την προπόνηση του Α ή Β μεγάλου κόουτς. Για να τον αντιγράψει στην Ελλάδα. Και μετά ερχόταν και έφτιαχνε τα συστήματά του επί χάρτου. ΜΕ παίκτες κεφτεδάκια; Ισως. Αλλά αυτά ενίοτε δούλευαν. Ομως το μεγάλο του στόμα και ο χαρακτήρας του, του τα χάλαγαν.
Ηταν και ατακαδόρος. Μέγας ατακαδόρος. Εχει αφήσει εποχή με 2-3 κουβέντες του. Το αμίμητο 4-4-3, η απαρίθμηση της άχαστης ενδεκάδας με 12 παίκτες. Το “μάθε μπαλίτσα. Στα εξηγώ ωραία; Ε μάθε μπαλίτσα από τον άρχοντα μωρέ”. Το “τα πάντα όλα”. Και άλλα. Αφησαν εποχή τα αποφθέγματα του κυρ Νίκου. Και εποχή άφησε και ο ίδιος που δεν ξαναπροπόνησε μετά το 2004 και τον Δούρο. Και εκτός από εποχή, πλέον μας άφησε και χρόνους. Ο Νικόλας ο Αλέφαντος, ο Αλέφας, ο “προ προ προ Αλέ Αλέ Αλέ”, ο “κυρΝίκος” δεν μένει πια εδώ. Καλό ταξίδι.
email > info@tipsmaker.net
