Η απόλυτη αποκαθήλωση μιας ομάδας, το απόλυτο στραπάτσο, η ιδανική αυτοχειρία, Η τέλεια ποδοσφαιρική αυτοκτονία, η ολική αγωνιστική μεγαφάπα. Αν θέλεις μπορώ να συνεχίσω να γράφω κι άλλα και για ώρα. Κανένα από όλα αυτά μόνο του, ούτε ίσως και όλα μαζί να περιγράψουν την καθίζηση και το μεγαλοπρεπές κάζο που υπέστη η Ρόμα στο κύπελλο Ιταλίας. Και εντάξει προφανώς ο αποκλεισμός από μία ομάδα της ίδιας κατηγορίας, όπως είναι η Σπέτσια, δεν είναι δα και τέτοιου μεγέθους έγκλημα που να αποτελεί πρωτοσέλιδο τίτλο και αφορμή για άρθρα επί άρθρων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ευρώπης. Η όλη αγωνιστική εικόνα το όλο πρόσωπο που έβγαλε μία ομάδα, καμάρι της ιταλικής πρωτεύουσας Ρώμης, ακριβώς αυτό είναι. Αιτία για να αρχίσεις να ψάχνεις τι μπορεί να καταστρέψει ένα ποδοσφαιρικό οργανισμό.
Η Ρόμα φέτος δε στήθηκε για να είναι ικανή να διοικήσει σκουντέτο. Κι όμως. Λίγο το ντεφορμάρισμα της Γιουβέντους λίγο το ότι η Ίντερ είναι καλή όχι όπως αχτύπητη, λίγο το ότι μαζί με τη Μίλαν υπάρχει μία πληθώρα ομάδων που μπορούν να διεκδικήσουν τον τίτλο. Αρα να πληγώσουν η μία την άλλη και να υπάρχουν σοβαρές απώλειες, πολλές και από όλες τις πλευρές. Όλα αυτά μαζί συνέθεσαν ένα περιβάλλον ικανό να βάλει τη Ρόμα όχι σε ρόλο φαβορί, αλλά σίγουρα με διάθεση αγωνιστική στο κόλπο διεκδίκησης μιας σοβαρής διάκρισης.
Είναι χαρακτηριστικό να σου πω, ότι αν η Ρόμα δεν είχε χάσει το ντέρμπι με την Λάτσιο θα βρισκόταν σήμερα στους 37 βαθμούς. Άρα στο – 6 από τη Μίλαν και την κορυφή. Και πήγε να παίξει κόντρα στην Λατσιο ως φαβορί. Προερχόμενη από ένα σερί επιτυχιών, 10 βαθμούς στην τελευταία τετράδα αγώνων και μόνη απώλεια την ισοπαλία απέναντι στην Ίντερ. Άρα κάθε άλλο πάρα γκέλα. Και εμφανίζεται ένας σκελετός στο μεγάλο ντέρμπι. Ένα απολειφάδι, μια ομάδα που δεν βλεπόταν. Και το 3-0 που έχασε, τιμητικό της ήταν. Και εδώ μιλάμε για ντέρμπι με την Λάτσιο, ναι; Άρα εκτός από την φυσική πληγή που αφήνει η ήττα, το ότι δεν μπόρεσε να μπει σφήνα και να ακολουθήσει τη μάχη του τίτλου, υπέστη μια βαριά ήττα από την αιώνια αντίπαλο. Διπλό το κακό.
Και ακολουθεί ο αγώνας για το Κόπα Ιταλία όπου με αντίπαλο την Σπέτσια (13η στο πρωτάθλημα και χωρίς σοβαρές ελπίδες διάκρισης) όλοι περιμένουν την Ρόμα να απαντήσει αγωνιστικά, εύκολα ή δύσκολα την θεωρούν σίγουρη την πρόκριση, και τους τζιαλορόσι να μπαίνουν στην οκτάδα. Όπου την περίμενε σε εκτός έδρας αγώνα η Νάπολι. Και αντ’ αυτού αντί να δουν το έργο της πρόκρισης η φίλη της “λύκαινας” γνώρισαν το απόλυτο αγωνιστικό σκαμπίλι. Ήττα – αποκλεισμός, μάλιστα με το βαρύ και αχώνευτο 2-4 εντός έδρας. Θα περίμενε κανείς σε τέσσερις μέρες να καταστραφει μία σεζόν; Και όμως, τα ορφανά του Τότι το κατάφεραν. Γιατί μεταξύ άλλων και αυτό συμβαίνει, από την αποχώρηση του Φρανσίσκο τότε και μετά, πραγματικός ηγέτης που να περπατάει στο αποδυτήριο της Ρόμα και να τρίζουν τα πατώματα, δεν έχει βρεθεί.
Και πως αντιμετωπίζεται όλο αυτό; Για αρχή ο τιμ μάνατζερ της ομάδας Τζανλούλα Γκομπέρ και ο γενικός αθλητικός διευθυντής Μανόλο Ζουμπίρια, αποτέλεσαν παρελθόν εν ριπή οφθαλμού. Και η σκούπα συνεχίζεται. Από αυτήν δε, δεν θα γλιτώσουν παίκτες, προπονητές κι άλλα μέλη του τεχνικού επιτελείου αν αυτό κρίνει η διοίκηση των τζιαλορόσι. Το βέβαιο είναι ένα, όταν οι ομάδες καταρρέουν παίρνουν μαζί τους την ποδοσφαιρική κοινότητα που κατοικοεδρεύει εντός των τειχών της. Και όσο αυτό δεν το καταλαβαίνουν οι ίδιοι οι …ένοικοι, τόσο το κακό για τους εαυτούς τους…
email > info@tipsmaker.net
