Αστεία ιστορία έχει καταντήσει η επιλογή ομοσπονδιακού προπονητή για την εθνική ομάδα της Ελλάδας. Αποφασίστηκε να μην ανανεωθεί η συνεργασία με τον Ολλανδό Φαντ Σχιπ και άρχισαν όλοι να ονειρεύονται ακόμα καλύτερες εποχές. Όχι ότι η ομάδα έπαιζε καμιά μεγάλη μπάλα, να όμως, η βελτίωση που υπήρχε επί ημερών του υψηλόσωμου άλλοτε ορανιε μεσου ήταν εμφανέστατη. Και σου έδινε το δικαίωμα σειρά του οπαδού, του φίλαθλου της Ελλάδας να ονειρεύεσαι εποχές Ρεχάγκελ και Σάντος. Εποχής επιτυχίας, δηλαδή. Θα αρχίσει να παίζει ένα κατανοητό ποδόσφαιρο η ομάδα ακόμα κι αν αυτό δεν είναι το απόλυτα ελκυστικό προϊόν. Αλλά να είναι αυτό που μπορεί να παίξει να εξυπηρετήσει το αγωνιστικό της αφήγημα και να την οδηγήσει σε επιτυχίες. Άρχισαν, λοιπόν, τα όνειρα για Σάντους και Ρεχάγκληδες. Και που όλα αυτά; Στην Ελλάδα του οπαδισμού, του παραγοντισμού, και της …αμπαλίασης.
Έτσι, οι παραγοντίσκοι, οι άρρωστοι χουλιγκάνοι και η μαλακία της εξέδρας κάνει κουμάντο στην μπάλα της Ελλάδας. Και αρχίζει ο καθένας παραγοντισκος της Α η Β ομαδάρας να κριτικάρει τον εκάστοτε ομοσπονδιακό επειδή πήρε τον τάδε ή δείνα παικταρά μας και δεν τον έβαλε να παίξει, Η ότι παίρνει μόνο δικούς μας τους βάζει, τους κουράζει και δεν μπορούν να αποδώσουν στις τρομερές υποχρεώσεις της ομάδας μας κόντρα στην Αθλητική Ενωση Εξω Τσουτσουνοπλαγιάς. Αυτή δεν είμαστε; Για την ίδια χώρα που φώναζε το 2004 ότι παίρνουν πολλούς παναθηναϊκούς ο Ρεχάγκελ δε μιλάμε; Για αυτήν που ζητούσε να μην καλούνται συνέχεια παίκτες του Ολυμπιακού επειδή κουράζεται περισσότερο, δεν μιλάμε; Για την ομάδα της χώρας της οποίας ομάδα του top five βρίζεις τα παιχνίδια της επειδή είναι… η ομάδα της πρωτεύουσας και “πουτάνα Αθήνα την παοκάρα πρσκύνα”;
Αυτά συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο τα τελευταία 40 χρόνια και οτιδήποτε θετικό έχει προκύψει δεν ήταν αποτέλεσμα σχεδιασμού, αθλητικής επένδυσης, επιτυχίας μετά από συντονισμένη δουλειά. Όλες οι επιτυχίες ήταν θέμα ενός προπονητή, μιας φουρνιά παικτών, μιας παλιοπαρέας. Όλα τα υπόλοιπα που μαρτυρούν την πραγματική εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου εξαντλούνται στις μάπες εντός γηπέδων μέχρι αλήτικα δολοφονικά μαχαιρώματα όπως αυτός των τραγικά χαμένο Άλκη Καμπανό.
Και κάτω από αυτές ακριβώς τις συνθήκες κλήθηκε η επιτροπή να επιλέξει τον επόμενο προπονητή της εθνικής Ελλάδας. Νομίζεις ότι όλα αυτά είναι άσχετα με την εθνική και τον προπονητή της; Αν ναι, γελιέσαι πικρα. Ποιος σοβαρός προπονητής θα δεχτεί να προπονησει εθνική ομάδα τέτοιου ποδοσφαίρου; Η νομίζεις ότι δεν παίρνουν οι σοβαροι προπονητές τις πληροφορίες τους από τους Ρανιέρηδες, του Ρεχάγληδες, τους Σάντους, τους Φαντσιπες; Κυκλοφορούν και παίζουνε αυτά. Και αρχίζεις να τρως την μία χυλόπιτα πίσω από την άλλη όταν φτάσεις στιγμή να κάνεις προτάσεις σε σοβαρά ποδοσφαιρικά ονόματα της πιάτσας. Και φτάνεις να περιμένεις θετικές απαντήσεις μόνο από προπονητες του επιπέδου Πογιέτ.
Γιατί αυτό ξεκινήσαμε να λέμε και κάπου στην πορεία ξεχάστηκε. Πήγαν και επέλεξαν τον Πογιέτ σε εθνική ομάδα. Έλα παλικάρι το οποίο καλά να το ‘χει ο θεός και γερός να ναι, όμως ήρθε να φτιάξει ομάδα στην εθνική της πατρίδας μας έχοντας ήδη αποτύχει να διαχειριστεί την ΑΕΚ. Από πού λοιπόν προέκυψε ότι είναι ικανός για την εθνική μας; Από τις επιτυχίες που δεν είχε στην Πρέμιερ Αγγλίας; Ή από το ότι δεν μπορούσε να κρατήσει την θέση του στο ελληνικό πρωτάθλημα που είναι και της πλάκας ιστορία; Σόρρυ που σας το χαλάω, αλλά μην περιμένετε πολλά πράγματα σε αυτή την φάση για την εθνική μας. Το πρώτο μήνυμα το πήραμε κόντρα στα δεύτερα του Μαυροβουνίου. Και έρχονται κι άλλα, απλά δεν έχουν παραδοθεί ακόμα…
email > info@tipsmaker.net
