Η αλήθεια είναι ότι στην ιστορία του παιχνιδιού αυτά τα δύο δεν συμπορεύονται αναγκαστικά. Οταν δηλαδή η ομάδα πηγαίνει καλά αγωνιστικά, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ανθίζουν και τα οικονομικά της. Εχουμε δει άπειρες φορές να καταστρέφονται μετά από κάποια επιτυχία. Υπάρχουν επομένως, αρκετοί παράγοντες που θα πρέπει να στηθούν σωστά, για να έρθει η ταυτόχρονη επιτυχία και ειδικά για να είναι μακροχρόνια. Εχει να κάνει με τη διάρκεια, το πλάνο, τη διαχείριση, το όραμα και κυρίως το ποιος είναι στο κουμάντο. Η Ατλέτικο λοιπόν στην κορυφαία στιγμή της ιστορία της ευτύχισε να έχει αφεντικά με σύνεση και διορατικότητα (Ενρίκε Θερέθο, Μιγκέλ Ανχελ Χιλ Μαρίν) και πάνω απ’ όλους και όλα τον Ντιέγο Σιμεόνε.
Eπτά χρόνια στο τιμόνι των Ροχιμπλάνκος
Τον ερχόμενο Γενάρη ο Τσόλο θα συμπληρώσει επτά χρόνια στο τιμόνι των Ροχιμπλάνκος και με τα προπονητικά και επικοινωνιακά… κουμάντα του, με την προσωπικότητα, το πάθος, το γούστο του, τους έχει απογειώσει. Και η κουβέντα αυτή δεν έχει να κάνει με το αγωνιστικό κομμάτι, με το στιλ παιχνιδιού που πολλάκις έχει αναλυθεί, αλλά με το να συνδυάσει την επιρροή του Αργεντινού τεχνικού μέσα από τις επιτυχίες στο γήπεδο, με την εκπληκτική αύξηση σε κατακόρυφη κλίμακα σε όλους τους οικονομικούς δείκτες του club.
Τα προηγούμενα 24ωρα συνέβησαν δύο φοβερά πράγματα στον μαγικό κόσμο της σύγχρονης Ατλέτικο. Το πρώτο είχε να κάνει με το ότι τα μέλη βρέθηκαν από τις 80.000 του 2015, να έχουν ξεπεράσει τις 123.000 και να συνεχίζουν. Αυτό, μαζί με το ότι στο υπέροχο και υπερσύγχρονο στολίδι των 68.000 θέσεων τα διαρκείας ξεπερνούν τις 65.000. Θα μπορούσαν δηλαδή τα μεγάλα ραντεβού της ομάδας να ήταν διπλά -και βάλε– sold out. Ο σύλλογος κερδίζει όχι μόνο την εμπιστοσύνη των Μαδριλένων υποστηρικτών που μπορούν να τους δουν από κοντά, αλλά και κοινό σε όλον τον κόσμο.
Ολα αυτά επομένως, έφεραν και την άλλη τεράστια είδηση, εκείνη που εξηγούσε ότι ο προϋπολογισμός του συλλόγου ανήλθε για τη σεζόν 2018-’19 στα 403 εκατ. ευρώ. Πρόκειται για απίστευτο νούμερο εάν αναλογιστεί κανείς ότι όταν την ανέλαβε ο Σιμεόνε, η ομάδα βρισκόταν σε θέση υποβιβασμού και μόλις είχε αποκλειστεί στο Κύπελλο από την Αλμπαθέτε, έχοντας τότε προϋπολογισμό κάτω από τα 100 εκατ. ευρώ. Αντίστοιχα το 2012-’13 αυτός ήταν στα 123 και εκείνη τη χρονιά είχαν υπολογίσει ότι θα βρίσκονταν πάνω από τα 400 το 2020. Τελικά οι επιτυχίες τους έφεραν στον στόχο τους δύο χρόνια νωρίτερα.
Βrand names στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Ωραία λοιπόν τα συστήματα και τα αγωνιστικά στυλ, αλλά στην πραγματική συζήτηση πλέον γύρω από τον Σιμεόνε και την πραγματική συμβολή του σε αυτό που βιώνει το club, έχει μπει για τα καλά το χρήμα. Ουσιαστικά αυτό είναι κάτι σαν την έκτη αίσθηση ακόμα και για την μπάλα. Είναι που χωρίς αυτό, δεν μπορεί κανείς να εξυπηρετήσει τις άλλες πέντε. Και τούτη την περίοδο οι… αισθήσεις της Ατλέτικο είναι κάτι παραπάνω από… οξυμένες, κάτι που τη βάζει σταδιακά στο παρεάκι των πολύ μεγάλων brand names στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Κάτι αντίστοιχο δεν έχει βιώσει ποτέ ξανά και αυτό μεταφράζεται σε ένα εξαιρετικά σημαντικό ποσό από τα τηλεοπτικά, αλλά και από το αγωνιστικό κομμάτι σε La Liga και Champions League. Με τις νέες συμφωνίες της UEFA, υπολογίζουν ότι μπορούν να βγάλουν ανταποδοτικά ακόμα και 70 εκατ. ευρώ μόνο από νίκες, ισοπαλίες, προκρίσεις, ενώ στην πλέον κεντρική τηλεοπτική διαχείριση στην Ισπανία, περιμένουν κάτι περισσότερο από 110 εκατ. ευρώ ετησίως.
Επίσης, το ρόστερ της έχει τεράστιες επιλογές για κάθε ενδιαφερόμενο. Ενδεικτικό ότι στο φετινό ντέρμπι με τη Ρεάλ, η συνολική αξία των παικτών της υπερέβαινε για πρώτη φορά εκείνη της συμπολίτισσας. Οχι βέβαια ότι έχει ανάγκη να πουλήσει όπως παλιά. Μπορεί πλέον να δίνει καλά συμβόλαια στα αστέρια της και να τα πείθει με το project να παραμείνουν, όπως έγινε φανταχτερά με την άρνηση του παγκόσμιου πρωταθλητή Αντουάν Γκριεζμάν στην Μπαρτσελόνα. Κανείς δεν θέλει να φύγει από εκεί πια. Η ομάδα δεν μπαίνει καν σε σκέψη να διαπραγματευτεί για τους Κόκε, Γκριεζμάν, Σαούλ,Χιμένεθ, Λούκας Ερνάντες, Ομπλάκ, Ντιέγκο Κόστα, ενώ πληρώνει καλά και για μεταγραφές, όπως συνέβη με τον Ντιέγκο Κόστα πέρσι και φέτος με τον Λεμάρ.
«Wanda Metropolitano»
Μοναδικό αγκάθι σε όλα αυτά τα υπέροχα που συνέβησαν στο «Βιθέντε Καλδερόν» και εξακολουθούν πιο έντονα να γίνονται στο «Wanda Metropolitano», είναι το χρέος. Εχει αυξηθεί σε τρελό βαθμό, ξεπερνώντας τα 500 εκατ. ευρώ. Από μόνης της αυτή η αρνητική εξέλιξη φαντάζει τρομακτική, μα στην πραγματικότητα ήταν κάτι προγραμματισμένο να συμβεί και είναι και τακτοποιημένο. Τούτο προήλθε από τον δανεισμό για την κατασκευή του νέου γηπέδου και οι δόσεις έχουν μπει έως το 2027, δείχνοντας ότι τα πάντα είναι ελεγχόμενα (σ.σ.: το μεγαλύτερο ποσό πάει στον πλουσιότερο Μεξικανό, Κάρλος Σλιμ).
Με όλα τα παραπάνω λοιπόν με και την επέκταση του συμβολαίου του Σιμεόνε έως το 2020, οι Ροχιμπλάνκος συγκεντρώνουν αντικειμενικά όλα τα απαιτούμενα εφόδια για να κάνουν το βήμα παραπάνω (εάν δεν το έχουν ήδη κάνει δηλαδή). Ποιο είναι αυτό; Το να εδραιωθούν για τα καλά στις μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης. Λαμβάνοντας υπόψη τα δεδομένα, το μέλλον τους φαντάζει ιδανικό, καθώς πλέον διαθέτουν όλα τα… όπλα, ώστε να αποδείξουν ότι δεν πρόκειται για ένα πυροτέχνημα του καιρού μας. Πως μπορούν να μειώσουν ακόμα πιο πολύ τις αποστάσεις από Ρεάλ και Μπάρτσα και πως πραγματικά ήρθαν για να μείνουν. Και το μεγαλύτερο κληροδότημα του Τσόλο θα είναι το να συνεχίσουν να το κάνουν και μετά τη δική του αναχώρησή. Το σίγουρο όμως είναι ότι τίποτα δεν είχε συμβεί χωρίς την… άφιξή του.
email > info@tipsmaker.net
