Μια ζωή οι ελληνικές ομάδες ψάχνονται στην Ευρώπη. Να αδειοδοτηθούν, να παίξουν, και έχουν την απαίτηση να διακριθούν. Περίεργο. Παράλογο. Να κατεβαίνεις στο γήπεδο με δανεικούς παίκτες και μ’ αυτούς τους οποίους δεν εκτιμά αντάξιους της η ξένη ομάδα… φιλοδοξεί να την αποκλείσει η ντόπια ΠΑΕ.
Τι είναι Ελλάδα, τι είναι Ευρώπη, όχι μονάχα στη μπάλα. Δυο λόγια για την άλφα δημοτικού. Το αμολάμε στα ίσα και απότομα. Δεν είμαστε Ευρωπαίοι. Αυτή είναι η μεγάλη και πικρή αλήθεια που τον λαθρόβιο στην πραγματικότητα τρόπο οι ελληνικές ΠΑΕ να μπουκάρουν όχι από την κύρια είσοδο της δεξίωσης, που λέγεται κύπελλο Ευρώπης, αλλά από το πορτάκι της υπηρεσίας, πίσω. Από την πίσω πλευρά του κτηρίου.
Δεν είμαστε Ευρωπαίοι. Δεν θέλουμε να γίνουμε Ευρωπαίοι. Κι αυτή θα ήταν πράγματι μια επιλογή, πολιτική, πολιτιστική, πολιτισμική, που λένε οι κουλτουριάρηδες. Δεν μας αρέσει η Ευρώπη. Δεν μας ταιριάζει. Αισθανόμαστε άβολα με το κοστούμι του Ευρωπαίου. Ανήκουμε κατά βάση στην Ανατολή, όχι στη Δύση. Κι εδώ είναι το παλαβό. Γιατί με ψέμματα, με τρυκ, θέλουμε να τρουπώσουμε σ’ ένα κόσμο με τον οποίο αρνούμεθα να προσαρμοστούμε;
Τι θα πει Ευρώπη; Θα πει Ελλάδα. Η Ευρώπη είναι γέννημα της Ελλάδος. Είναι συνέχεια της Ελλάδος. Άρα, οι Έλληνες, αυτό που κυκλοφορεί με το όνομα Ελλάδα και Έλληνες, δεν είναι Έλληνες.
Η Ελλάδα ήταν ο πολιτισμός. Οι Έλληνες της κλασικής αρχαιότητας δεν δίδαξαν κανέναν ξένο. Και γιατί να το κάνουν; Ανοησίες αυτά περί εκπολιτισμού από τους Αθηναίους, τον Αλέξανδρο. Οι ξένοι λαοί, πρώην απολίτιστοι, πρώην πρωτόγονοι είναι αυτοί που ασπάσθηκαν τον ελληνισμό. Και χάριν του ελληνισμού, δηλαδή του πολιτισμού των Ελλήνων, οι μετέπειτα ευρωπαϊκοί λαοί μπήκαν στην Ιστορία. Άνοιξαν την πόρτα της Ιστορίας.
Τι θα πει ελληνισμός; Απλά πράγματα. Ότι μαγειρεύουμε το φαγητό που θα στείλουμε στο στομάχι μας. Δεν το τρώμε ωμό, ούτε το κρέας με τις τρίχες, όπως έκαναν όλοι αυτοί που στη συνέχεια τους είπαν Άγγλους και Γερμανούς, Πολωνούς και Σουηδούς, Ολλανδούς και Βέλγους.
Ελληνισμός δεν είναι μόνο γράφω ποιήματα και παίζω θέατρο. Ελληνισμός θα πει ότι φοράω ρούχο από ύφασμα, όχι από δέρματα ζώων. Ότι φτιάχνω σπίτια, ναούς, γυμναστήρια, δρόμους, πλατείες. Οργανώνω κοινωνία, με νόμους, με βουλή, με αγορά, με ακαδημίες, με βιβλιοθήκες. Ελληνισμός δεν είναι κοιμάμαι σε σπηλιές, ούτε σε κουφάλες δένδρων, όπως οι πρόγονοι των σημερινών Ευρωπαίων. Και πολεμάω με σύγχρονα όπλα, όχι με τσεκούρια. Με στρατό τακτικό, όχι σε στίφη.
Αυτή ήταν η διαδρομή του Ευρωπαίου. Από τον πολιτισμό του Έλληνα στον πολιτισμό του αρχαίου Ρωμαίου και τη γέννηση της Ευρώπης. Και όλο το έργο σ’ αυτό που σήμερα λέγεται Ευρώπη, ευρωπαϊκό πνεύμα, ευρωπαϊκός τρόπος ζωής, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η προσήλωση στους κανόνες.
Στην Ελλάδα επί της ουσίας το κράτος γράφει στα παπάρια του τους νόμους. Δεν πάει έτσι. Καλοί, πολύ καλοί είναι οι νόμοι, απαραίτητοι και σεβαστοί οι θεσμοί. Δεν γίνεται δουλειά χωρίς κανόνες. Όλα τα λένε οι λέξεις. Οι ελληνικές λέξεις. Κανόνας. Παράγει τη λέξη ”κανονικό”. Δεν είναι, δηλαδή, κανονικό, δεν το κάνεις κανονικά, αν δεν συμβαδίζεις με κανόνες.
Έρχεται, λοιπόν, η ΦΙΦΑ και η ΟΥΕΦΑ και σου λέει Εγώ υπάρχω διότι κάποιο όργανο πρέπει να έχει την ευθύνη και τον έλεγχο στη λειτουργία κάποιων διοργανώσεων υπερεθνικών. Και φτιάχνουμε αυτούς τους κανόνες για να προστατεύσουμε εκείνο που θέλουμε να κάνουμε.
Όχι, λέει ο Έλληνας. Εμείς έχουμε ψυχή κουρσάρικη. Εμείς είμαστε θαυμαστές του Καραγκιόζη. Εμείς δεν καταλαβαίνουμε από ντιρεκτίβες ευρωπαϊκές και του κώλου τα εννιάμερα. Εμείς είμαστε γεωγραφικά στην Ευρώπη, πολύ πιο κοντά στην Ευρώπη από το Κουρδιστάν και το Καζακστάν, όμως πρώτα θα υποταχθεί πολιτιστικά και ευρωπαϊστικά το Αφγανιστάν και μετά το Ελλαδιστάν.
Η ΠΑΕ χρωστάει, είναι παθητική η ανώνυμη εταιρεία. Θέλουμε αδειοδότηση, όμως! Ας μην τη δικαιούμαστε. Με ποια λογική; Την ελληνική. Την αντιευρωπαϊκή.
email > freekick@tipsmaker.net
