Copa America …

Στη γιορτή του Copa America, στη γιορτή του ποδοσφαίρου της λατινικής Αμερικής, εδώ και περισσότερες από δύο δεκαετίες δεν συμμετέχουν μόνο οι… νόμιμοι κάτοχοι των εισιτηρίων για τη διοργάνωση, αλλά και οι guests. Οι καλεσμένοι. Αυτοί που δεν ανήκουν γεωγραφικά στη Ν. Αμερική, αλλά συμμετέχουν πλέον στο Copa America για… αριθμητικούς λόγους.

Με την CONMEBOL να αριθμεί δέκα χώρες-μέλη, ήταν μάλλον απαραίτητο να αυξηθεί ο αριθμός όσων συμμετέχουν και αφού δεν γινόταν, φυσικά, να αυξηθούν οι χώρες, καθιερώθηκε το καθεστώς των προσκλήσεων. Και οι πρώτες δύο, το 1993, δόθηκαν σε Μεξικό και ΗΠΑ. Οι Μεξικάνοι προσκλήθηκαν επειδή είναι ακριβώς δίπλα, οι Αμερικάνοι επειδή ήθελαν να προετοιμαστούν όσο το δυνατόν καλύτερα για το Μουντιάλ που θα ακολουθούσε ένα χρόνο μετά και το οποίο θα διοργάνωναν. Η αλήθεια είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν κατάφεραν να κάνουν κάτι αξιόλογο στην παρθενική τους παρουσία σε Copa America, αλλά το Μεξικό μάλλον πήγε καλύτερα από ό,τι αναμενόταν, φτάνοντας ως τον τελικό, όπου υπέκυψε στον Γκαμπριέλ Μπατιστούτα, ο οποίος οδήγησε την Αργεντινή στην κατάκτηση του τίτλου, ο οποίος παραμένει ο τελευταίος της ως σήμερα.

Οπως και να έχει, για αυτές τις δύο χώρες ήταν η πρώτη αλλά όχι και η τελευταία παρουσία στο συγκεκριμένο τουρνουά, αφού δύο χρόνια μετά, το 1995, οι ΗΠΑ έφτασαν ως τον ημιτελικό, όπου έχασαν από τη Βραζιλία, για να τερματίσουν τελικά στην 4η θέση (ήττα από Κολομβία στον μικρό τελικό). Μια 12ετία μετά, το 2007, οι Αμερικάνοι θα έπαιρναν ξανά μέρος στο Copa America, χωρίς όμως να κάνουν κάτι καλό. Αντιθέτως, το Μεξικό… μονιμοποιήθηκε στη διοργάνωση, αφού είχε συνεχείς παρουσίες ως το 2016. Μετά τον τελικό του 1993 μάλιστα, οι Μεξικάνοι ήταν φιναλίστ και το 2001, όταν και έχασαν από τη διοργανώτρια Κολομβία. Πέραν των δύο τελικών, το Μεξικό -το οποίο θα απουσιάσει φέτος για πρώτη φορά μετά το ’93- τερμάτισε τρεις φορές στην 3η θέση και γενικά τίμησε το Copa America περισσότερο από όσο το έχουν τιμήσει ομάδες που δικαιωματικά συμμετέχουν σε αυτό.

Από εκεί και πέρα, το 1997 ήταν η σειρά της Κόστα Ρίκα να λάβει πρόσκληση για να πάρει μέρος στο τουρνουά, χωρίς όμως να αφήσει κάποιο αποτέλεσμα ή κάποια ιστορία για να μνημονεύεται στα χρόνια που ακολούθησαν, ενώ το 1999 εμφανίστηκε για πρώτη φορά η Ιαπωνία. Μια μάλλον… τραγική επιλογή, όπως έδειξε και η τραγική παρουσία των Ασιατών, οι οποίοι έγιναν η πρώτη χώρα εκτός Αμερικής που κλήθηκε να διεκδικήσει τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ν. Αμερικής. Το 2001, μάλιστα, θα βλέπαμε και τον Καναδά, αφού αυτή ήταν η χώρα που δέχθηκε την πρόσκληση, αλλά τα θέματα ασφαλείας που υπήρχαν στην Κολομβία, είχαν ως συνέπεια να αρνηθεί την πρόσκληση και στη θέση του να εμφανιστεί η Ονδούρα. Και εμφανίστηκε με… μπαμ, αφού έφτασε ως τους “4”, αποκλείοντας στην πορεία της και τη Βραζιλία! Και αφού είδαμε, κατά καιρούς, στο Copa America Αμερικάνους, Μεξικάνους, Κοσταρικανούς ή Ασιάτες, το 2015 έφτασε η στιγμή που θα βλέπαμε και την Καραϊβική να εκπροσωπείται, μέσω της Τζαμάικα. Οι συμπατριώτες του… Μπομπ Μάρλεϊ αποδέχθηκαν την πρόσκληση, εμφανίστηκαν, δεν έκαναν τίποτα αξιόλογο αλλά το χάρηκαν και αυτό ήταν που είχε τη μεγαλύτερη σημασία για αυτούς.

Οπως θέλουν, δηλαδή, να το χαρούν φέτος οι Ιαπωνία και Κατάρ, οι οποίες είναι οι δύο… ξένες που προσκλήθηκαν. Επιλογή όχι τυχαία μάλλον, αφού αυτό ήταν το ζευγάρι του Πανασιατικού κυπέλλου πριν λίγους μήνες (Φεβρουάριος). Και με το Μουντιάλ του 2022 να πλησιάζει, το πλούσιο Κατάρ πρέπει κάπως να αρχίσει να μπαίνει στο “κάδρο” σιγά-σιγά…

Οταν η Βραζιλία και η Βολιβία παραταχθούν στον αγωνιστικό χώρο, τα ξημερώματα του Σαββάτου, η Ν. Αμερική για 46η φορά θα αρχίσει να κινείται στον αγαπημένο της ρυθμό. Αυτόν της μπάλας. Του ποδοσφαίρου. Του παιχνιδιού με τους δικούς τους ηθικούς κανόνες, τους δικούς τους άγραφους νόμους, το δικό τους ξεχωριστό πάθος, τη δική τους αγάπη για το πιο όμορφο παιχνίδι του κόσμου.