Από τη σεζόν 2011-12 η Ιταλία παρακολουθεί το ίδιο μονότονο πράγμα: Τη Γιούβε να ανοίγει συνεχώς την ψαλίδα, να καταρρίπτει τα ρεκόρ και να καταβροχθίζει τους τίτλους. Στο Τορίνο θέλουν πολύ να συνεχιστεί η… ρουτίνα, αλλά σε όλη την υπόλοιπη χώρα έχουν προετοιμαστεί για να την παγιδέψουν και να τη ρίξουν από τον θρόνο της.
ΜΠΟΛΟΝΙΑ
Η φετινή σεζόν άρχισε με τον χειρότερο τρόπο για τους Ροσομπλού, αφού ο άνθρωπος που τους έσωσε πέρυσι και μάλιστα με εντυπωσιακή πορεία, ο Σίνισα Μιχαΐλοβιτς, δίνει μάχη με τη λευχαιμία. Η είδηση της ασθένειας του Σέρβου προπονητή προκάλεσε σοκ στη Μπολόνια και συγκίνηση σε όλη την Ιταλία, με τον ίδιο να ξεκαθαρίζει ότι θα κάνει κανονικά τη δουλειά του, είτε από τον πάγκο ορισμένες φορές, είτε από το σπίτι του. Αντιλαμβανόμενη, προφανώς, ότι η σεζόν θα είναι πιο δύσκολη από την περσινή, η διοίκηση αποφάσισε να ξοδέψει περισσότερα λεφτά από ό,τι θα περίμενε κανείς, με τους Ροσομπλού να κάνουν 100% δικό τους πλέον τον νεαρό εξτρέμ Ορσολίνι που έβγαλε μάτια την περασμένη χρονιά, ενώ παράλληλα αποκτήθηκαν με κανονική μεταγραφή και οι Σοριάνο – Σανσόνε. Η απώλεια του μέσου Πούλγκαρ, από την άλλη, είναι σημαντική αλλά όχι τόσο ώστε να… καταρρεύσει η ομάδα, η οποία θεωρητικά θα καταφέρει να σωθεί χωρίς να αγχωθεί ιδιαίτερα. Οχι και να εντυπωσιάσει ξανά όμως.
ΣΑΣΟΥΟΛΟ
Ο προπονητής Ρομπέρτο Ντε Τζέρμπι παρέμεινε, ο Ντομένικο Μπεράρντι παρέμεινε, ο Σένσι που έφυγε αντικαταστάθηκε από τον Ομπιάνγκ, ο Καπούτο που αποκτήθηκε θα δώσει βοήθεια στο γκολ και αν η Σασουόλο καταφέρει να καλύψει το κενό και του Ντεμιράλ στην άμυνα, θα είναι ουσιαστικά ίδια με πέρυσι. Τι σημαίνει αυτό; Οτι θα μπαίνει σε κάθε ματς για να παίξει ποδόσφαιρο και όχι κλεφτοπόλεμο, άρα θα πρέπει να θεωρούνται δύο πράγματα: Θα κάνει ζημιές σε μεγάλους, αλλά θα δεχθεί και πολλά γκολ σε κάποια ματς με αυτούς τους μεγάλους. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, στο MAPEI Stadium η ζωή θα συνεχιστεί με ηρεμία…
ΟΥΝΤΙΝΕΖΕ
Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από όταν οι Φριουλάνι παρουσιάζονταν από τον Τύπο και γενικά τον κόσμο ως παράδειγμα προς μίμηση. Με τον συγκεκριμένο τίτλο να ανήκει πλέον στην Αταλάντα, η Ουντινέζε έχει αυτόν της ομάδας που πρέπει να παλεύει για να εξασφαλίσει την παραμονή της. Το έκανε πέρυσι και τα κατάφερε, με τον Ιγκορ Τούντορ -παραδόξως ίσως- να δίνει αυτό το κάτι παραπάνω που χρειαζόταν από τον πάγκο, θα πρέπει να το κάνει και φέτος με την αισιοδοξία να απουσιάζει. Η Ουντινέζε δεν άλλαξε πολύ κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και αυτό δεν είναι καλό, αλλά τουλάχιστον κράτησε τον Ντε Πάουλ. Αν τον χάσει στις τελευταίες μέρες της μεταγραφικής περιόδου, η σεζόν στη Dacia Arena θα είναι πολύ δύσκολη.
ΣΠΑΛ
Ηταν μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις πέρυσι, αφού έπαιξε ανοιχτό ποδόσφαιρο, όμορφο σε πολλές περιπτώσεις και τελικά εξασφάλισε την παραμονή της. Κάτι σαν… scudetto για τον προπονητή Λεονάρντο Σέμπλιτσι, ο οποίος πήρε την Σπαλ στη Serie C και την ανέβασε στη Serie A, διατηρώντας τη εκεί. Αυτό καλείται να κάνει και φέτος, έχοντας χάσει τον Λατσάρι και έχοντας αποκτήσει τους Μούρτζια και Ντι Φραντσέσκο. Σε θεωρητικό επίπεδο, από την Σπαλ θα πρέπει να περιμένουμε ό,τι και πέρυσι: Ανοιχτό ποδόσφαιρο, πάθος και δυνατή έδρα. Αν αυτά αποδειχθούν ξανά αρκετά, θα φανεί στην πράξη.
ΦΙΟΡΕΝΤΙΝΑ
Ο κόσμος αγαπάει ξανά τον (νέο) ιδιοκτήτη του κλαμπ και τη διοίκηση, ο Βιτσέντσο Μοντέλα επέστρεψε σε μια ομάδα που αγαπάει, ο Κέβιν Πρινς Μπόατενγκ επέστρεψε στην Ιταλία επειδή αγαπάει τη Μελίσα Σάτα και ο Φρανκ Ριμπερί υπέγραψε επειδή η σύζυγος του αγαπάει τη Φλωρεντία. Γενικά, όπως καταλαβαίνει κανείς, η αγάπη είναι το κυρίαρχο συναίσθημα στο Artemio Franchi αυτό το καλοκαίρι, με το νέο αφεντικό, ο Ρόκο Κομίσο, να κάνει επιτέλους το όνειρο του πραγματικότητα και να κάνει την είσοδο του στο Calcio που αγαπάει. Αν ο Ιταλός επιχειρηματίας αγαπάει όντως το ποδόσφαιρο (είχε προσπαθήσει στο παρελθόν να πάρει μικρό ποσοστό μετοχών της Γιουβέντους και εν συνεχεία την πλειοψηφία των μετοχών της Μίλαν), τότε η Φιορεντίνα -ακόμη κι αν έχει σκαμπανεβάσματα φέτος- θα δει ωραία πράγματα τα επόμενα χρόνια. Αν αγαπάει την προβολή που θα του δώσει το ποδόσφαιρο ώστε να γίνει πιο γνωστός στη χώρα του ως ο ξενιτεμένος που τα κατάφερε στις ΗΠΑ, στη Φλωρεντία θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι και για περίεργα πράγματα. Οπως και να έχει, προς το παρόν, ο Λιρόλα μοιάζει καλός για δεξί μπακ, οι Μπαντέλι και Πούλγκαρ θα βοηθήσουν στο κέντρο, ο Μπόατενγκ μοιάζει αξιοπρεπής για την επίθεση και ο Ριμπερί είναι το κερασάκι στην τούρτα. Η οποία μπορεί να είναι νόστιμη τελικά, αν ο Κιέζα παρέμεινε στη Φλωρεντία με τη διάθεση που πρέπει και όχι ξενερωμένος επειδή δεν έφυγε για βορρά…
ΚΑΛΙΑΡΙ
Θα πρέπει να ανατρέξει κανείς πολλά χρόνια πίσω, στη δεκαετία του ’90 κατά πάσα πιθανότητα, για να θυμηθεί το τελευταίο καλοκαίρι που στη Σαρδηνία υπήρχε τέτοιος ενθουσιασμός ενόψει της νέας σεζόν. Ενθουσιασμός που φάνηκε στην αποθεωτική υποδοχή του Ναϊνγκολάν που επέστρεψε στο πρώτο του ιταλικό “σπίτι”, στα σχόλια που προκάλεσε η απόκτηση του Ουρουγουανού Ναχιτάν Νάντες από την Μπόκα Τζούνιορς, στα χαμόγελα που προήλθαν λόγω της παραμονής του Ρολάντο Μαράν στον πάγκο. Η Κάλιαρι που θέλει να έχει σύντομα το νέο σύγχρονο γήπεδο της, έχει προς το παρόν -θεωρητικά- ένα πολύ δυνατό δίδυμο στα χαφ και τον Ρογκ από τη Νάπολι για αντικαταστάτη του Μπαρέλα. Δεν έχουν άδικο, επομένως, στη Σαρδηνία που πιστεύουν ότι φέτος η παραμονή έχει εξασφαλιστεί πριν καν αρχίσει το πρωτάθλημα.
ΠΑΡΜΑ
Με τον ίδιο προπονητή από το 2016, τον Ρομπέρτο Ντ’Αβέρσα, οι Παρμέντσι είναι μια ομάδα που ξέρει τι θέλει στο γήπεδο και πώς θα το πάρει. Η απόκτηση του Ινγκλέζε την ενισχύει επιθετικά και το γεγονός ότι δεν έχασε κανέναν παίκτη σημαίνει ότι το ρόστερ μόνο καλύτερο μπορεί να είναι, οπότε στο Ennio Tardini ελπίζουν ότι αυτό θα φανεί στο γήπεδο. Οι Καραμό (από Ιντερ) και Ερνάνι (από Ζενίτ) θα δώσουν λύσεις, αλλά το σημαντικότερο για την Πάρμα μάλλον είναι ο Ζερβίνιο και το πώς θα παρουσιαστεί αυτός. Αν είναι όπως πέρυσι, η Πάρμα θα σωθεί γρήγορα. Σαν τις κούρσες του Ιβοριανού όταν βρίσκει χώρο δηλαδή, όποιος κι αν είναι απέναντι του.
ΤΖΕΝΟΑ
Σώθηκε την τελευταία στιγμή πέρυσι και γι’ αυτό κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ο Ενρίκο Πρετσιόζι αποφάσισε να προχωρήσει σε αλλαγές. Τόσο στον πάγκο, όπου ο Αουρέλιο Αντρεατσόλι “εξαργύρωσε” το καλό ποδόσφαιρο που έπαιξε η Εμπολι παρά τον υποβιβασμό της τελικά, όσο και στο ρόστερ, αφού έγινε μια σειρά από μεταγραφές. Με τον πρόεδρο να έχει οικονομικά προβλήματα τα τελευταία χρόνια, η Τζένοα δεν μπορεί να ρίξει… βόμβες στυλ Μιλίτο ή Τιάγκο, όπως κάποτε, αλλά και ο Πιναμόντι από την Ιντερ ή ο Σένε από τον Αγιαξ, μια χαρά ξεσήκωσαν τους τιφόζι. Το θέμα είναι να μην τους ξεσηκώσει και αρνητικά η ομάδα μέσα στη σεζόν, γιατί όταν στραβώνουν στο Marassi, βλέπουμε περίεργα σκηνικά…
ΜΠΡΕΣΙΑ
Σίγουρα δε θα είναι όπως στα 90’s, όταν ο Κάρλο Ματσόνε στον πάγκο και ο Ντάριο Χούμπνερ στην επίθεση, τρέλαιναν το Mario Rigamonti. Ακόμη πιο σίγουρα, δεν υπάρχει στο ρόστερ της κάποιος… Ρομπέρτο Μπάτζιο ή Αντρέα Πίρλο, όπως στις αρχές των 00’s. Παρ’ όλα αυτά, η επιστροφή της Μπρέσια στη Serie A φέρνει ευχάριστες αναμνήσεις από το παρελθόν και στη Λομβαρδία ελπίζουν ότι θα δουν και την ευχάριστη πλευρά του Μάριο Μπαλοτέλι. Ο SuperMario επέστρεψε στην Ιταλία για να φορέσει τη φανέλα της ομάδας της πόλης του και δηλώνει έτοιμος να παλέψει για την επιστροφή του και στη Σκουάντρα Ατζούρα. Αν τα καταφέρει, θα έχει γράψει μια όμορφη ιστορία και θα έχει χαρίσει, για τα επόμενα χρόνια, ακόμη περισσότερες ευχάριστες αναμνήσεις όταν ακούς το όνομα “Μπρέσια”.
ΛΕΤΣΕ
Τον Σεπτέμβριο του 2017 ο Φάμπιο Λιβεράνι ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Λέτσε και κατάφερε έπειτα από δύο σερί ανόδους να την επαναφέρει στη Serie Α. Η ομάδα από την Πούλια ενισχύθηκε με τον Λαπαντούλα για την επίθεση, βλέπει τα περισσότερα στοιχήματα στην Ιταλία (σύμφωνα με τις εταιρείες) να είναι υπέρ της παραμονής της, αλλά το αν θα τα καταφέρει ή όχι θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από το πώς θα είναι, βαθμολογικά ή ψυχολογικά, μετά τις πρώτες 10 αγωνιστικές. Γιατί μέσα σε αυτές καλείται να αντιμετωπίσει τις Ιντερ, Τορίνο, Νάπολι, Ρόμα, Αταλάντα, Μίλαν, Γιουβέντους, Σαμπντόρια. Οχι και ό,τι καλύτερο για bentornato…
ΒΕΡΟΝΑ
Εξασφάλισε την άνοδο της μέσω των αγώνων μπαράζ και με τον Ιβάν Τζούριτς στον πάγκο θα επιδιώξει να είναι δυσκολοκατάβλητη. Λάτρης του 3-5-2, ο Κροάτης προπονητής δίνει πάντα προτεραιότητα στην άμυνα και δεν πρόκειται να αλλάξει τώρα, όντας σίγουρος ότι μόνο έτσι η πρωταθλήτρια του 1985 θα έχει ελπίδες παραμονής. Με τις μεταγραφικές κινήσεις της διοίκησης να μην είναι κάτι το ιδιαίτερο, η Ελλάς θα δώσει τη μάχη της, αλλά οι προβλέψεις δεν είναι με το μέρος της.
email > freekick@tipsmaker.net
