Την εβδομάδα που μας πέρασε “έφυγε” από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών μια από τις πλέον εκκεντρικές και ίσως η τελευταία ρομαντική και παλαιάς κοπής μορφή του ευρωπαικου ποδοσφαίρου. Ο θρυλικός πρώην πρόεδρος της Περούτζια (1991-2004) Λουσιάνο Γκαούτσι.
Ίσως ο πιο ιδιόρρυθμος παράγοντας του κάλτσιο ο οποίος είναι συνηθισμένος ο ψαγμένος ποδοσφαιρόφιλος που διάβαζε ανέκαθεν ξένο δελτίο, να τον βλέπει φωτογραφίες πλάι στον σούπερ εκκεντρικό, αλλά πετυχημένο συχνά προπονητή της Ιταλίας, τον Αλενατόρε του καμπιονάτο, τον Σέρσε Κόσμι. Μεγάλη φυσιογνωμία κι αυτός, αλλά θα τον αναλύσουμε σε άλλη ευκαιρία -ελπίζουμε πιο χαρούμενη.
Ο Γκαούτσι έφερε στην Ούμπρια τον γιο του ηγέτη της Λιβυής, Μουαμάρ Καντάφι προκειμένου να παίξει ποδόσφαιρο όμως έμεινε στην ιστορία ως ο χειρότερος παίκτης του καμπιονάτο. Τον έφερε όμως. Και μετά ακολούθησε η διοργανώτρια να πηγαίνει στην Αφρική Κα τις Ασίες τις ομάδες του σούπερ ΚΠΑ μι αφορά το χρόνο. Πρώτο άνοιγμα στη Λιβύη το έκανε ο Γκαούτσο με τον Καντάφι Τζούνιορ σε ρόλο μεσοεπιθετικού. Ο Αλ Σααντί μάλιστα, πήγε και στην Ουντινέζε και στη Σαμπντόρια μετά. Μιλάμε για μύθο. Έκανε μια εμφάνιση σε κάθε ομάδα. Εποποιϊα Γκαούτσι η μεταγραφάρα, παρά την πορεία του πάντως.
Ο Γκαούτσι αποπειράθηκε να φέρει στον σύλλογο την Σουηδέζα, Χάνα Λιούνγκμπεργκ θεωρώντας πως έπρεπε να της χορηγηθεί από την Λίγκα αδεια συμμετοχής. Δεν πέτυχε το στόχο του, η Χάνα δεν έπαιξε ποτέ σε ομάδα ανδρών, δεν έφερε το δεδικασμένο που είτε θα διέλυε το ποδόσφαιρο στα εξ ων συνετέθη (το πιθανότερο) ή θα το άνοιγε σε μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια πιθανούς θεατές-τριες.
Ο εκλιπών έγραψε ιστορία επίσης όταν έδιωξε τον Νοτιοκορεάτη Αν Γιουνγκ Χβαν επειδή σκόραρε το γκολ με το οποίο αποκλείστηκε η Ιταλία στο Μουντιάλ του 2002 (σε ματς που ήταν στημένα και τα σημαιάκια από τους αλήστου μνήμης Αφρικανούς και Νοτιαμερικανούς διαιτητές που τους έφαγε η μαρμάγκα πριν καν τελειώσει το τουρνουά).
Ο ίδιος επί προεδρίας του έφερε στο καμπιονάτο τον πρώτο Ιάπωνα (τον …πολύ Χιντετόσι Νακάτα που έγραψε ιστοριάρα στην μπάλα μετά), 10 Αιθίοπες παίκτες που ζήτησαν πολιτικό άσυλο, ενώ έδειχνε προτίμηση σε Έλληνες παίκτες έχοντας πάρει στην ομάδα του ονόματα όπως οι Ζήσης Βρύζας, Τραϊανός Δέλλας, Λουμπούτης και Ναλιτζής.
Αξέχαστος και όταν έφερε στην ομάδα του έναν άλλοτε διεθνή στο 6×6 παίκτη, ο οποίος έπαιξε και 4-5 ματς, αλλά αντιλήφθηκε και αυτός πως ήταν εντελώς άλλη η ποδοσφαιρική του φιλοσοφία και επέστρεψε σύντομα στα κλειστά γήπεδα και το παιχνίδι που ήξερε, κλείνοντας την πόρτα επικοινωνίας των δύο σπορ.
Ο Γκαούτσι, τέλος, οδήγησε τον σύλλογό του σε χρεοκοπία ενώ εν συνεχεία ζήτησε καταφύγιο στον Άγιο Δομίνικο για να μην πάει στην ψειρού. “Ναι, πλήρωσα 2 εκ. ευρώ σε μάνατζερ. Ήταν βρώμικα χρήματα, αλλά με ανάγκασαν. Η Serie A είναι σάπια” δήλωσε το 2006 ο Γκαούτσι που γλίτωσε από το Καλτσιόπολις, όχι όμως από τον κριτή των πάντων. May rest in piece. Ηταν ένας από εμάς άλλωστε…
