Όταν το 1996 ο Νορβηγός Λούντεκβαμ άφησε την Μπραν για το χατίρι της Σαουθαμπτον, κανείς, μα κανείς δεν προεξοφλούσε ότι 12 χρόνια αργότερα θα ήταν το λατρεμένο παιδί της εξέδρας. Και ότι φεύγοντας από το “Σεντ Μέρις” σε ένα ματς με τη Σέλτικ, το 2008, θα ακολουθούσε όλος κι όλος ένας ατελείωτος γκρεμός. Ένας επίμονος τραυματισμός στον αστράγαλο, μια αποστράτευση από την ενεργό δράση, αναπάντεχη ίσως, αλλά όχι εντελώς πρόωρη, στα 35 του. Και μετά ο εθισμός στο αλκοόλ και την κοκαΐνη. Και τέλος ο Λούντεκβαμ! Ο παίκτης που τίμησε 400 φορές τη φανέλα των “Αγίων”, 40 της εθνικής του κι αγαπήθηκε από τον κοσμο σαν παιδί από τα σπλάχνα της Σαουθαμπτον, έγινε εν μια νυκτί περίπου, από πρότυπο, παράδειγμα προς αποφυγή!
Η κατάθλιψη, το ποτό και τα ναρκωτικά τον κατεστρεψαν. Οχι μόνο οικονομικά, αφού διέλυσε ότι είχε και δεν είχε στη Νορβηγία για να εξυπηρετήσει τα πάθη του. Αλλα και ηθικά, σαν άνθρωπος ήταν πια περιθωριακός. Και όλα αυτά γιατί; Επειδή σταμάτησε να παίζει μπάλα! Δεν μπορεί να σταματήσει ο καλλιτέχνης να καλλιτεχνεί. Ούτε ο μάγειρας να μαγειρεύει. Ομοίως και ο ποδοσφαιριστής να παίζει μπάλα. Δεν γίνεται. Η ζωή του όλη είναι και όταν την κόψει την μπάλα αν δεν είναι τέρμα δυνατός χαρακτήρας, χαντακώνεται. Ολοι το ξέρουν αυτό. Πολλοί ποδοσφαιριστές μαστίζονται από παρόμοια απώλεια ταυτότητας μόλις συνταξιοδοτηθούν. Δεν αντέχεται.
Η Χαρούλα η Αλεξίου. τοτεμ πραγματικό στο τραγούδι. Ανακοίνωσε ότι σταματάει το live και τη συναυλία. Και χώθηκε στο θέατρο. Παίζει παραστάσεις η κορυφαία ερμηνεύτρια της Ελλάδας εδώ και δεκατίες. Δεν αντέχεται η αποχή από το σανίδι για κάποιους. Ζουν και αναπνέουν στη σκηνή, το πάλκο, το σνίδι. Ετσι και ο ποδοσφαιριστής. Εφυγε απο το γκαζόν; Αν δεν είναι βράχος, θα λυγίσει.
Για όσους φτάνουν στην κορυφή, όπως καλή ώρα ο Λούντκβαμ; Ακόμα χειροτερα. Εκτός από αυτό που λατρεύει ο ίδιος, χάνεται και η λατρεία που έχει γι αυτόν ο κόσμος. Κι αυτό ζωοφόρος δύναμη, να ξέρεις. Και η αντίθεση διογκώνεται. Που να βαστήξει ο άλλος;
Αλλοι αντέχουν, άλλοι λυγίζουν και τρέχουνε σε κλινικές αποτοξίνωσης, άλλοι μπαίνουν σε τρελάδικα. Η μήπως ξέχασες τon Μπάστιαν Ντάισλερ. Την παιχτάρα της Μπάγερν που πάνω της κρεμάστηκαν οι ελπίδες ενός έθνους για έναν νέο Ρουμενίγκε, ένα νέο Ματέους. Και που τελικά όχι τέτοιος δεν έγινε, αλλά αποσύρθηκε μόλις στ 27 του τέρμα αποτυχημένος και έχοντας νοσηλευτεί δις σε νευρολογική κλινική. Επειδή δεν άντεξε το βάρος των προσδοκιών στο πρόσωπό του! Και άλλοι πολλοί. αλλος για μια αιτία, άλλος για άλλη. Μα όλοι για ένα λόγο. Γιατί και ο παικταράς ο μεγάλος, ο τρανός, είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ πάνω από όλα. Είτε λέγεται Μέσι και Μαραντόνα, είτε Ρονάλντο και Πελέ. είτε Λούντεκβαμ και Ντάισλερ. Και αν δεν διαχειριστεί το βάρος των προσδοκιών ή τη στέρηση του παιχνιδιού και της λάμψης του, τότε κλάψε με μάνα κλάψε με μια νύχτα με φεγγάρι.
email > info@tipsmaker.net
