Εννιά άτομα δεν κολλάνε. Δέκα σε πεθαίνουν. Δυο οικογένειες μια χαρά. Με τρίτη στην εξίσωση, τον ήπιες. Στο ψιλικατζίδικο η διασπορά είναι τρομερή. Στην εκκλησία έχεις ανοσία. Άμα βγεις στις 22.15 μέχρι που πεθαίνεις. Αμα πας για δουλειά σος 09.00 το πρωί είσαι περδίκι. Μην τύχει και κάνεις τσάρκα στην πλατεία άμα έχει ακόμα 7-8 νομάτους. Στα ΜΜΕ η σαρδελοποίηση και 100 άτομα σε ένα τρόλεϊ ή βαγόνι του μετρό είναι σαν αντιβίωση.
Κι άλλα τέτοια, πολλά τέτοια. Οπως το τρομερό και φοβερό, για να τελειώσουμε με το θέατρο του παραλόγου: Αθήνα-Κρήτη δεν πας γιατί θα κολλήσεις τους σύντεκνους και θα αποθάνουνε. Αν έχεις φράγκα για κάψιμο όμως και κλείσεις Αθήνα-Παρίσι-Ηράκλειο και κάνεις κι ένα ράπιντ τεστ στο φεύγα, μια χαρά πας Κρήτη και δεν σου λέει κανείς κουβέντα.
Αυτά συμβαίνουν εδώ και μήνες στην Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Κικίλια και του σκληρού Χαρδαλιά. Του Αδωνι και όλου του κυβερνητικού συρφετού που τους έκατσε η κέντα τον Απρίλιο και την είδαν Μωυσήδες και κουραφέξαλα. Οχι Μωυσήδες, αλλά ούτε για κλώτσους δεν ήταν η πολιτική τους. Μία στείρα απαγόρευση, άνευρη και φοβική, χωρίς το παραμικρό σχέδιο και με μόνο στο φόντο το πολιτικό κόστος να τους ορίζει την πολιτική. Μόνο άγχος μην τους ξεφύγει η κατάσταση και γίνει ο covid-10 το Μάτι τους.
Γιατί η αλήθεια είναι μία και ας πονάει. Οι σημερινοί κυβερνώντες ασέλγησαν σε πτώματα και τάφους, σε καμένες περιουσίες και όνειρα, για να κοροϊδέψουν τον κοσμάκη και να τους ξαναφέρουν στα πράγματα. Να φάνε όσα τους ξέφυγαν τα προηγούμενα 40 χρόνια. Γιατί μην ξεγελιέσαι. Ενα μείγμα μπλε και πράσινων …κόκων που δεν έλιωσαν στο πλύσιμο, στο ξέπλυμα της κρίσης και της πτώχευσης είναι η σημερινή κυβερνώσα παράταξη. Και Μπλε και πράσινοι και μία μερίδα από μαύρους κόκους, ακραίους. Αυτό είναι το συνονθύλευμα το κυβερνητικό που έτυχε να μας κυβερνάει σε μία συγκυρία και καταστάσεις πρωτόγνωρες.
ΟΚ, το πρόβλημα με τον Κορωναϊο είναι υπαρκτό. Οχι απροσπέλαστο όμως. Οπως το πάλεψε η Νορβηγία ή η Φινλανδία, όπως το αγνοούν σχεδόν στην Αφρική και στη συντριπτική πλειονότητα των χωρών της νοτίου Αμερικής, έτσι άνετα θα μπορούσε να έχει παίξει μπάλα και η ΕΕ. Οι στείρες απαγορεύσεις όμως έχουν διττό στόχο. Να φοβίσουν το μέσο νοικοκυραίο και να του περάσουν ως θέσφατο πως για το “καλό του” θα πρέπει να μάθει να αντέχει στην περιστολή των ατομικών του ελευθεριών μεθαύριο και των μισθολογικών απαιτήσεών του.
Αυτό είναι το ντεσού της πανδημίας. Οτι θα βγεις από το τούνελ σε μια διαλυμένη οικονομία, θα λες ευχαριστώ και μόνο που θα σε αφήνουν να πας βόλτα στην πλατεία, θα είσαι υπόχρεος στην εκάστοτε αρχή που σου επιτρέπει να έχεις μια δουλειά για να παράγεις 100 και να παίρνεις το 1. Αλλά αυτό που δεν έχουν υπολογίσει είναι η αντίδραση. Το ξέσπασμα. Την έκρηξη. Η οποία πάντα στην ιστορία έχει έρθει. Αργά ή γρήγορα. Και όταν ο νοικοκυραίος ξέσπασε, τον κάθε “Κούλη” που έπαιξε το παιχνίδι του σε ξένες πλάτες, τον πήρε ο διάολος και τον σήκωσε. Ε, έρχεται και η ώρα του δικού μας Κούλη…
email > info@tipsmaker.net
