Κατεβαίνει μετά από δεκαετίες που έχεις παιδευτεί ως οπαδός και ως ομάδα, ένας Σαββίδης. Και παίρνει τον ΠΑΟΚ από το χέρι και τον ανεβάσει τέσσερα επίπεδα. Όμως δεν είναι πλέον “ο κατατρεγμένος από το κατεστημένο της Αθήνας να πούμε” ο ΠΑΟΚ. Εδώ και χρόνια, όχι λίγο καιρό, ο ΠΑΟΚ είναι μέρος του όλου. Συνδιαμορφώνει τις συνθήκες στις οποίες αγωνίζονται οι υπόλοιποι. Δεν είναι στην απέξω και να περιμένει τι θα πούνε οι άλλοι, έχει λόγο, έχει υπόσταση, έχει ειδικό βάρος το τι θα πει ο ΠΑΟΚ ως οργανισμός. Είναι top όσο μεγάλο κι αν είναι αυτό το top. Top 2; Top 3; Top 4; Όσοι κι αν είναι τα τελευταία χρόνια αυτοί που πρωταγωνιστούν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, επί ημερών Σαββίδη ο ΠΑΟΚ είναι μέρος αυτού του κογκλάβιου και τη γνώμη του και την κουβέντα του την σέβονται την ακούνε και την φοβούνται και οι εχθροί αλλά και οι φίλοι του. Και αυτό στο παρελθόν δεν υπήρχε.
Και φαίνεται πως υπάρχουν κάποιοι στο οπαδικό πυρήνα του Δικεφάλου που δε γουστάρουνε να είναι από πάνω και διαμορφωτές της όλης κατάστασης. Γουστάρουνε την επανάσταση για την επανάσταση, την διαμαρτυρία για τη διαμαρτυρία. Και τους τσαμπουκάδες για τους τσαμπουκάδες. Γιατί έτσι γιατί το λέει ο Μάκης ο σουγιάς. Και επειδή η ομάδα βρέθηκε να χάνει στο γκολ και στην λεπτομέρεια από τον συντοπίτη Άρη, μπούκαραν μέσα τα καλόπαιδα να τα κάνουν όλα ώπα. Και κινδυνεύει πλέον να χαθεί ολόκληρη χρονιά και να μπει δυναμίτης στα θεμέλια και τις επόμενης.
Κι έρχομαι να ρωτήσω τώρα ως γνήσιος αιρετικός. Αν κατέβει και δηλώσει ο Ιβάν και πει “Αντε ρε γαμηθείτε, τα παρατάω όλα και φεύγω, δεν θα ρίχνω χρήμα σε τρύπιο κουβά επειδή κάποιοι είναι μαλάκες” τότε τι θα έχουν να πουν τα καλόπαιδα; Ή μήπως νομίζουν ότι και την επόμενη του Σαββίδη ημέρα η ομάδα τους θα εξακολουθεί να κρατά στα χέρια την δύναμη που κρατάει σήμερα; Αν το νομίζουν αυτό, καλά θα κάνουν να ρωτήσουν τους παλιότερους τι έζησαν στις προηγούμενες εποχές, τι έζησαν στις διοικήσεις Βουλινού, Μπατατούδη, Γούμενου, αλλά κυρίως και μεταξύ αυτών κ.λπ.
Και για να κλείσουμε, εκεί στο λιμάνι, τι πινουνε μερικοί μερικοί ρε; Έγινε ολόκληρη φασαρία για το πέναλτι που κέρδισε στο Βόλο ο Ολυμπιακός. Ένα πέναλτι που δεν ήταν τελικά αυτό που έκανε το ματς οριστικά. Αφού ο Βόλος βρήκε απάντηση και ισοφάρισε στο 89’ αλλά επίσης ολυμπιακός είπε την τελευταία κουβέντα με γκολάρα Βαλμπουενά από φάουλ στο 90φεύγα. Πόσο κακό, ρε, είναι να παραδεχθείς ότι το πέναλτι το οποίο δόθηκε αρχικά ήταν, ας μην το πούμε μαϊμού, ας το πούμε παρατραβηγμένο; Αν υπάρχουν χέρια; Προφανώς και ναι. Όμως όσο βάζει χέρι ο επιθετικός για να κερδίσει χώρο, άλλο τόσο βάζει και ο αμυντικός για να διατηρήσει τον δικό του. Πως το ένα είναι πέναλτι αλλά το άλλο δεν είναι φάουλ; Αυτά δε χρειάζεται να φορέσεις οπαδικά γυαλιά για να τα δεις. Ήταν ένα πέναλτι που δινόταν, αλλά ήταν και ένα πέναλτι παρατραβηγμένο τόσο ώστε να βγουν στα μπαλκόνια οι αντίπαλοι και να φωνάζουν για σφαγή. Αν είχε δοθεί στο 25’ δεν θα κουνιότανε φύλλο. Αν είχε δοθεί στο 80’ αλλά με το σκορ 3-0 δεν θα άκουγες λέξη. Όμως αυτής της αυστηρότητας πέναλτι στο 80φεύγα με το σκορ 0-0 και με τον επιθετικό να έχει ήδη σπρώξει ισοδύναμα για να πάρει θέση στην κόντρα, Ε, όσο και να το κάνεις είναι αυστηρό τραβηγμένο πρόκληση και αγγίζει τα όρια της εφεύρεσης για να κριθεί το αποτέλεσμα. Και στην πραγματικότητα και στα μάτια των αντιπάλων σου. Και δεν είναι κακό να παραδεχτείς την πουτάνα την πραγματικότητα. Άντε μπας και αρχίσουμε να μιλάμε την ίδια γλώσσα σ’ αυτό τον τόπο…
email > info@tipsmaker.net
