Θαύμα θα είναι αν ο Μάρτινς βγάλει τη χρονιά στον Oλυμπιακό. Η κουβέντα αυτή, περί μη καλής απόδοσης των πρωταθλητών, δεν έχει ανοίξει τώρα έχει ανοίξει καιρό. Και η αλήθεια αυτή είναι. Ολυμπιακός έπαιζε μπάλα φέτος. Προβληματικός στην άμυνα και “ανάπηρος” παραγωγικά. Ούτε φάσεις φτιάχνει στην πυκνότητα και την ποσότητα και την ποιότητα που έβγαζε τα προηγούμενα χρόνια, ούτε κι αυτές τις λιγότερες ευκαιρίες τις οποίες πραγματοποιεί φέτος τις μετατρέπει σε γκολ.
Μεγάλη κουβέντα αν και “ξύλινη”. Ενώ αυτό που λένε οι προπονητές “το θετικό είναι πως κάνουμε ευκαιρίες και κάποια στιγμή θα έρθει και το γκολ”. Και προσθέτουν ευθαρσώς ότι εφόσον γίνονται φάσεις δεν ανησυχούν ότι κάποια στιγμή θα βρεθεί ο χριστιανός που θα πετάξει την μπάλα στα δίχτυα. Ο προπονητής πάντα ξέρει καλύτερα. Γνωρίζει ότι το δύσκολο είναι να περάσεις 10 ποδοσφαιριστές και να φτάσεις την μπάλα σε προφανή θέση για γκολ. Χαρισματικός βέβαια αυτός που πρέπει να στείλει την μπάλα στα δίχτυα, όμως είτε εύκολα ήταν δυσκολότερα αυτό κάποια στιγμή θα γίνει. Είτε από ένα φουλ στην ρέντα στράικερ, είτε ακόμα κι από ένα μέσο με έφεση στο σκοράρισμα.
Στον ολυμπιακό φέτος, λοιπόν, δεν υπάρχει έλλειψη χαρισματικού φορ. Και Ελ Αραμπί υπάρχει και Τικίνιο υπάρχει. Και αν θες ο φετινός ολυμπιακός έχει και Ρόνι Λόπες και Ονιεκούρου αν θες. Και Γκάρι και Καμαρά. Πληθώρα παικτών με ικανότητα να σκοράρουν. Το θέμα ασφαλώς είναι να βρίσκονται σε καλή αγωνιστική κατάσταση, σε καλή ψυχολογική πάνω απ’ όλα (και αυτό είναι μόνο του Μάρτινς δουλειά), αλλά και ντέλι να πάρουν τις σωστές μεταβίβασης από τους κεντρώους ή τους συμπαίκτες τους εν γένει.
Αυτό είναι που δεν συμβαίνει φέτος στον Ολυμπιακό. Δεν φτάνει το τόπι με πασα αξιώσεων μέσα στο μπακλαβοτό. Δεν μεταβιβάζεται με ποιότητα η τελική πάσα στον εκάστοτε ευρισκόμενο σε πλεονεκτική θέση για γκολ. Και παρατηρείται το φαινόμενο να καταφέρνει (διότι περί κατορθώματος πρόκειται) να μην σκοράρει ο Ολυμπιακός κόντρα στην άμυνα της Αντβέρπ. Μία ομάδα γεννημένη να δέχεται πολλά τέρματα. Αμυντικό ανέκδοτο, όπως και κάθε κλαμπ από το Βέλγιο.
Από την άλλη έχεις τον ΠΑΟΚ. Που πανηγυρίζει επειδή κατάφερε να κερδίσει μία ομάδα που αποτελείται από: τρεις ταχυδρομικούς, δύο τελωνειακούς, δύο αστυνομικούς, δύο πυροσβέστες, τρεις άλλους δημόσιους υπαλλήλους, δύο καφετζήδες, ένα σουβλατζή, έναν ψιλικατζή, έναν περίπτερα και έναν που πουλάει βρώμικα στη Μιχαλακοπούλου. Και άμα δεν καθίσουνε καλά σύντομα εκεί στο Θερμαϊκό, ακόμα και με τά Πέρα Σέκλανα της Ευρώπης αν πληρωθούν τον Φλεβάρη, θα γελάσει ο κάθε πικραμένος. Και για να καθίσουνε καλά, να προσγειωθούν, να ξαναγίνουν ΠΑΟΚ και να μην αποτελούν ανέκδοτο, μόνο ένας μπορεί να το πετύχει. Ιβάν τονε λένε κι όλα τα παιδάκια κλαίνε.
