Όταν ο τεράστιος Σόκρατες, ο αρχηγός της εκπληκτικής Εθνικής Βραζιλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982, έδινε τη δική του μάχη για να τελειώσει η στρατιωτική δικτατορία στην Βραζιλία, σίγουρα δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως η επόμενη γενιά, μεγαλωμένη στην φτώχεια, θα στηρίξει έναν ακροδεξιό δημαγωγό.Ο λόγος γίνεται για τον Ζαΐρ Μπολσονάρο, τον πρώην στρατιωτικό που βρίσκεται πολύ κοντά στην ανάληψη της προεδρίας, στις πιο πολωμένες και αβέβαιες εκλογές που έχουν πραγματοποιηθεί εδώ και δεκαετίες στη Βραζιλία.
Πρώην στρατιωτικός λοιπόν, που από το 1988 πέρασε τη διαχωριστική γραμμή, εντάχθηκε αρχικά στο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα και πλέον, ως υποψήφιος πρόεδρος PSL, ενός Φιλελεύθερου Συνδυασμού, ονειρεύεται μια Βραζιλία πάνω απ’ όλα ασφαλή! Λέγεται μάλιστα ότι πολλάκις έχει αναφερθεί με κολακευτικά σχόλια για την 20ετή (1964-1985) διακυβέρνηση της χώρας από τη Χούντα!
Είναι δηλωμένος αντι-αριστεριστής και έχει εκφράσει αντιρρήσεις για τους γάμους ομοφυλόφιλων, τις αμβλώσεις και τη εισροή μεταναστών στη χώρα, μιλώντας απαξιωτικά για Αφρικανούς, Ασιάτες και Κεντροαμερικανούς. Αντιθέτως εμφανίζεται υπέρμαχος της θανατικής ποινής και της ιδιωτικοποίησης των κρατικών επιχειρήσεων!
Η προσέγγιση των ποδοσφαιριστών
Η προεκλογική εκστρατεία του Μπολσονάρο στηρίχθηκε στον λαϊκιστικό λόγο και στα social media, με την ταλαιπωρημένη από τα σκάνδαλα, την διαφθορά και την εγκληματικότητα χώρα να φαίνεται έτοιμη να του δώσει το χρίσμα την Κυριακή (7/10). Κάπως έτσι προσέγγισε και αρκετούς διάσημους ποδοσφαιριστές, είδωλα για πολλούς βραζιλιάνος.
Η στήριξη που έχει λάβει ο Μπολσονάρο από τον κόσμο του αθλητισμού και ειδικότερα από τους παίκτες της στρογγυλής θεάς είναι τεράστια, κάτι που φαντάζει οξύμωρο αν σκεφτεί κανείς το backround του Ροναλντίνιο, του Φελίπε Μέλο, του Ρονάλντο, του Λούκας Μόουρα και πολλών ακόμα. Οι περισσότεροι προέρχονται από φτωχές οικογένειες, με ταπεινή καταγωγή και έχουν εκφράσει αρκετές φορές στους αγωνιστικούς χώρους την αντίθεσή του στον ρατσισμό. Μεγάλωσαν στις φαβέλες και χρησιμοποίησαν το ταλέντο τους και το ποδόσφαιρο για να βγουν από τις κακόφημες γειτονιές, την φτώχεια και την εξαθλίωση. Παρ όλα αυτά όλοι στηρίζουν τον Μπολσονάρο.
Τον εν λόγω πολιτικό ο Λούκας Μόουρα χαρακτήρισε εναλλακτικό, διότι “τουλάχιστον δεν ακούμε τους ίδιους λόγους και τις ίδιες προτάσεις“, υποστήριξε ότι “δεν προάγει τη βία, αλλά τη δικαιοσύνη” και πως “τον κατηγορούν για ρατσιστή χωρίς επιχειρήματα“, προτρέποντας και τους υπόλοιπους ν’ ανησυχούν για τη χώρα του όπως αυτός. “Κανένας υποψήφιος δεν είναι σωτήρας, αλλά πρέπει ν’ αλλάξουμε“, κατέληξε στο διάλογό του με τους χρήστες του twitter.
Ο Φελίπε Μέλο ύστερα από ένα παιχνίδι της Παλμέιρα, στο οποίο μάλιστα σκόραρε είπε στους δημοσιογράφους: “Αυτό το γκολ είναι για τον μέλλοντα πρόεδρό μας, Μπολσονάρο“.
Γιατί οι παίκτες στηρίζουν τον Μπολσονάρο;
Τι είναι όμως αυτό που κάνει όλους αυτούς τους αστέρες του ποδοσφαίρου να βρίσκονται στο πλευρό ενός πολιτικού με τόσο ακραίες απόψεις, ενώ κανείς θα φανταζόταν το αντίθετο; Σύμφωνα με τον Φλάβιο ντε Κάμπος, καθηγητή ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο, που μελετά τη σχέση του ποδοσφαίρου με την κοινωνία και την πολιτική: “Το βασικό ζήτημα είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στην δημοκρατία. Νομίζω είναι περισσότερο περιφρόνηση προς την δημοκρατία, την ιδέα πως είναι καλή για το τίποτα και πως αποτελεί χάσιμο χρόνου. Αυτές οι φασιστικές προοπτικές βασίζονται σε δύο πυλώνες. Οι αποτυχίες και η αστάθεια της δημοκρατίας και το ζήτημα της διαφθοράς. Αυτά είναι τα δύο βασικά επιχειρήματα … που προσελκύουν ανθρώπους“.
Ο Μαουρίσιο Σάντορο, πολιτικός επιστήμονας και καθηγητής διεθνών σχέσεων στο κρατικό πανεπιστήμιο του Ρίο ντε Τζανέιρο, υποστηρίζει την άποψη του Κάμπος. “Οι άνθρωποι“, λέει, “πιστεύουν στον Μπολσονάρο επειδή είναι εξοργισμένοι με το πολιτικό σύστημα της Βραζιλίας. Είναι ψηφοφόροι που πιστεύουν ότι τα βραζιλιάνικα κόμματα είναι διεφθαρμένα, ότι οι Βραζιλιάνοι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι και βλέπουν τον Μπολσονάρο ως επαναστάτη, καθώς κάποιος αμφισβητεί το υπάρχον καθεστώς“.
Η απλότητα των λύσεων που παρουσιάζει Μπολσονάρο σε σύνθετα ζητήματα προσελκύει τους ψηφοφόρους και τους ποδοσφαιριστές ειδικότερα. Ο αθλητικός δημοσιογράφος Μπρούνο Ροντρίγκες λέει ότι “ο λόγος του Μπολσονάρο είναι πολύ εύκολος. Προσφέρει επίσης την εύκολη λύση. Πώς θα λύσουμε το πρόβλημα της εγκληματικότητας; Δίνοντας όπλα στους πολίτες. Αν κάποιος κλέψει ένα σπίτι, ο πολίτης έχει το δικαίωμα να πάει και να σκοτώσει τον ληστή. Οι ποδοσφαιριστές καταλήγουν να ενστερνίζονται αυτόν τον λόγο της εύκολης λύσης επειδή δεν ενδιαφέρονται, δεν επιδιώκουν να ενημερωθούν. Είναι εύκολο και άνετο γι ‘αυτούς”
Όπως αναφέρει ο Ζούκα Κφούρι, ένας αρθρογράφος της εφημερίδας ‘Folha de SP’, “η άγνοια των ποδοσφαιριστών γύρω από την πολιτική συγχέει την επιθυμία για τάξη και τιμιότητα με κατασταλτική βία και τους εμποδίζει να δουν ότι ο υποψήφιος δεν έχει ειλικρινής“.Αυτή η στήριξη για τον Μπολσονάρο, ωστόσο, έφερε τους ποδοσφαιριστές σε αντίθεση με πολλούς οπαδούς, οι οποίοι αρνούνται τις προκατειλημμένες απόψεις του ακροδεξιού υποψηφίου και τις αυταρχικές τάσεις.
Ο μεγαλύτερος οργανωμένος σύνδεσμος οπαδών της Κορίνθιανς, πρόσφατα έφτασε στο σημείο να δημοσιεύσει μια δήλωση απορρίπτοντας τον Μπολσονάρο όταν δύο παίκτες της ομάδας στάθηκαν στο πλευρό του. “Ξέρετε την ιστορία μας; Γνωρίζετε ότι κατά την ίδρυση μας, το 1969, ζούσαμε στη μέση μιας στρατιωτικής δικτατορίας; Γνωρίζετε την καταπίεση που υπέφεραν οι ιδρυτές μας για την ανάδειξη της σημαίας υπέρ της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων των λαών μας;”
Στο τέλος της δήλωσης υπάρχει και η προτροπή πως όποιο από τα 112.000 μέλη του συλλόγου σκοπεύει να ψηφίσει τον Μπολσονάρο να διαγραφεί αμέσως από την ομάδα. Πάρα τις αντιδράσεις από τον λαό και τους φιλάθλους, οι ομάδες δεν έχουν πάρει επίσημα μέρος σε αυτή τη συζήτηση.
Από τις φτωχογειτονιές και την μπάλα στην ελίτ
Η υποστήριξη των ποδοσφαιριστών στον Μπολσονάρο μπορεί επίσης να θεωρηθεί ως μια αντανάκλαση της θέσης τους στην κοινωνία και των δημογραφικών χαρακτηριστικών. Ο πολιτικός επιστήμονας Σαντόρο εξηγεί ότι “περίπου τα δύο τρίτα των ψηφοφόρων του Μπολσονάρο είναι άνδρες και είναι πολύ πιο ισχυρός ανάμεσα στη μεσαία τάξη και την ελίτ από ό, τι στους φτωχούς. Οι ψηφοφόροι του είναι συγκεντρωμένοι στο νότιο και νοτιοανατολικό τμήμα της Βραζιλίας. Μεγάλο μέρος του πλούτου της χώρας – και συνεπώς των μεγαλύτερων συλλόγων και των υψηλόμισθων – βρίσκεται σε αυτά τα δύο σημεία της χώρας”.
Οι πιο επιτυχημένοι παίκτες, σύμφωνα με τον καθηγητή ιστορίας Κάμπος, “έχουν βιώσει μια μεγάλη κοινωνική αλλαγή. Προέρχονται από ένα περιβάλλον στέρησης και τώρα απολαμβάνουν τη ζωή της πλούσιας ανώτερης τάξης. Αντί να κοιτάξουν την προέλευσή τους, σκέφτονται περισσότερο με την τρέχουσα κοινωνική τους θέση, την ελίτ “. Γενικά οι παίκτες αποξενώνονται ή ανησυχούν για τα προνόμιά τους. Συχνάζουν την υψηλή κοινωνία και αποικίζονται από αυτήν“.
Μας υπενθυμίζει επίσης ότι δεν είναι η πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορία όπου ποδοσφαιριστές της Βραζιλίας υποστήριξαν έναν υποψήφιο στις προεδρικές εκλογές. Το 2014, τόσο ο Νεϊμάρ όσο και ο Ρονάλντο έδειξαν την προτίμησή τους για τον Νέβες, τον ακροδεξιό υποψήφιο, ο οποίος εν τέλει έχασε τις εκλογές.
email > info@tipsmaker.net
