“Χρυσά Γάντια”

Με μία ανακοίνωση μέσω social media, ο Πετρ Τσεχ ανακοίνωσε ότι στο τέλος της τρέχουσας σεζόν ολοκληρώνει την καριέρα του ως τερματοφύλακας. Ο σπουδαίος Τσέχος με τις αμέτρητες συμμετοχές και τους πολυάριθμους τίτλους αποφάσισε ότι στα 36 του και μένοντας ελεύθερος από την Άρσεναλ δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσει στον χώρο, αφού αισθάνεται ήδη χορτασμένος.

Στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης, πρωταθλητής Αγγλίας, κατέκτησε πολλές διασυλλογικές κι ατομικές διακρίσεις, έσπασε διαφόρων ειδών ρεκόρ και πάντα έχει μία στιγμή να καθορίζει την καριέρα του. Εκείνος ο τραυματισμός τον Οκτώβριο του 2006, από μεγάλο τερματοφύλακα τον μετέτρεψε σε θρύλο, αφού επέστρεψε δριμύτερος και μετά από αυτό το συμβάν κατέκτησε εκτός από τρόπαια, τις καρδιές του κοινού.  Ο Τσεχ αποτελεί μία μοναδική φιγούρα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και είναι αγαπητός από το μεγαλύτερο μέρος των ποδοσφαιρόφιλων. Όχι μόνο για την αξία του και όσα έκανε με Ρεν, Τσέλσι Άρσεναλ ή εθνική Τσεχίας, αλλά για 7 πολύ συγκεκριμένους λόγους.

Γιατί ξαναέμαθε τη θέση στους Άγγλους

Η αποχώρηση του Πέτερ Σμάιχελ άφησε ένα τεράστιο κενό στο αγγλικό πρωτάθλημα. Η Premier League είχε βολευτεί με μετριότητες όπως ο Ντέιβιντ Τζέιμς, ο Μαρκ Σβάρτσερ, ο Τιμ Χάουαρντ, ο Μπραντ Φρίντελ, ο Σέι Γκίβεν, ο Ρόι Κάρολ και πολλοί ακόμα τερματοφύλακες που ‘διακρίνονταν’ στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Μέχρι που ένας Τσέχος από τη Ρεν τους έβαλε τα ‘γυαλιά’. Το εντυπωσιακό εκτόπισμα, οι άρτιες τοποθετήσεις, οι γρήγορες εκτινάξεις και κυρίως η αίσθηση κυριαρχίας που απέπνεε στην περιοχή του απέτρεπαν τους αντιπάλους επιθετικούς ακόμα και από τη σκέψη του γκολ.

Τα 10.000.000 ευρώ που δαπάνησαν το καλοκαίρι του 2004 οι ‘μπλε’ έμοιαζαν με τεράστιο ποσό για έναν παίκτη με την μέχρι τότε καριέρα του Τσεχ. Έναν χρόνο μετά, ο Ρομάν Αμπράμοβιτς όχι μόνο δεν τα… έκλαιγε τα λεφτά του, αλλά αντιλήφθηκε ότι πρόκειται για μία επένδυση ετών που ήδη είχε κάνει απόσβεση με τον πρώτο πρωτάθλημα της εποχής του και με τους 24 αγώνες δίχως παραβιασμένη εστία στην Premier League, επίδοση ρεκόρ στην κατηγορία, όπως ρεκόρ ήταν και τα μόλις 15 γκολ που δέχθηκε η ομάδα του Ζοζέ Μουρίνιο. Από εκείνο το σημείο και για μία δεκαετία περίπου, ουδείς αμφισβήτησε ότι ο Τσεχ ήταν ο καλύτερος τερματοφύλακας στο Νησί και πλέον ένας από τους κορυφαίους στον πλανήτη.

Γιατί επέστρεψε από ΑΥΤΟΝ τον τραυματισμό

Τραυματίστηκε μόλις στο 16ο δευτερόλεπτο της εκτός έδρας αναμέτρησης κόντρα στη Ρέντινγκ, έναν αγώνα που ουδείς θα θυμόταν υπό διαφορετικές συνθήκες. Κανείς δεν είχε αντιληφθεί το μέγεθος της ζημιάς. Ούτε καν οι γιατροί που βρίσκονταν από πάνω του ή ο ίδιος που σηκωνόταν στα γόνατα ή μπουσουλούσε για να βγει εκτός γηπέδου και να συνεχιστεί το παιχνίδι.Το χτύπημα του Στέφεν Χαντ έμοιαζε ανεπαίσθητο, όμως ήταν αρκετό ώστε να ραγίσει το κρανίο του Τσέχου τερματοφύλακα και τα θραύσματα να βρεθούν σε βάθος 5 χιλιοστών, εγκυμονώντας κίνδυνο ακόμα και τραυματισμού του εγκεφάλου.

Αυτό που δεν είχα αντιληφθεί εκείνη την ώρα ήταν πως, όταν είσαι τρίδυμος όπως αυτός, έχεις πολύ λεπτό κρανίο σε αυτό το σημείο του εγκεφάλου. Είναι φυσιολογικό σε έναν τρίδυμο. Γι’ αυτό συνεχίζει να φοράει την κάσκα τώρα, επειδή έχει λεπτό κρανίο. Τα λόγια του Μπράιαν Ίνγκλις, επικεφαλής γιατρού της Τσέλσι εκείνη την περίοδο, σοκάρουν, αφού αποδεικνύουν ότι αρχικά δεν γνώριζε επ ακριβώς τι συνέβαινε με τον Τσέχ. Το αντιλήφθηκε αργότερα και παρά την καθυστέρηση του ασθενοφόρου (αν και υπήρχε ένα στον χώρο, περίμεναν δεύτερο από το νοσοκομείο, ώστε να υπάρχει πάντα νοσοκομειακό όχημα στο γήπεδο), ο Τσεχ δεν υπέστη κάτι χειρότερο.

Εάν ο τερματοφύλακάς μου πεθάνει σε αυτά τα αποδυτήρια ή στη διακομιδή, είναι κάτι που το αγγλικό ποδόσφαιρο πρέπει να το σκεφτεί καλά.  Η ατάκα του Μουρίνιο στη συνέντευξη Τύπου, όταν ακόμα δεν γνώριζε την κατάσταση του Τσεχ, προκάλεσε αντιδράσεις από την υπηρεσία ασθενοφόρων της περιοχής, ωστόσο ήταν αντάξια του μεγέθους του τραυματισμού του Τσεχ.

Δεν έμεινε στο νοσοκομείο του Ρέντινγκ, αλλά διεκομίσθη στην Οξφόρδη το βράδυ της ίδιας μέρας, λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης.  Το περιστατικό αντιμετωπίστηκε ως τροχαίο, αφού το πλήγμα στο κρανίο του Τσεχ ήταν τόσο ισχυρό. Η λεπτή χειρουργική επέμβαση διήρκεσε ώρες. Οι νευροχειρουργοί αφαίρεσαν τα κομμάτια του κρανίου που είχαν πιεστεί προς τον εγκέφαλο και στη συνέχεια προχώρησαν σε ανάπλαση του κρανίου, εισάγοντας δύο μεταλλικές πλάκες πάνω από το αριστερό αυτί.

Είχα εμπιεστικό κάταγμα κρανίου. Μερικά κομμάτια οστού πήγαν βαθιά και αυτός ήταν ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Όσο πιο βαθιά εισχωρούσαν, όλα μπορούσαν να συμβούν, αφού η αριστερή πλευρά του εγκεφάλου αποτελεί σημαντικό κέντρο κίνησης Ο ίδιος δεν θυμάται τίποτα από το συμβάν και ό,τι ακολούθησε, παρότι οι αυτόπτες μάρτυρες ισχυρίζονται ότι είχε συμπεριφορά ενός ανθρώπου με σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, ήτοι επιθετική και βίαιη.

Περίπου 2,5 μήνες μετά από το συμβάν, επέστρεψε στη δράση και μάλιστα σε ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι, με αντίπαλο τη Λίβερπουλ στο ‘Άνφιλντ’. Δεν γύρισε μόνος του, αλλά με το μετέπειτα alter ego του, την προστατευτική κάσκα, την οποία δεν αποχωρίστηκε ποτέ ξανά σε αγώνα ή προπόνηση. Μετά από έναν τραυματισμό που θα μπορούσε να του στοιχίσει τα πάντα, επέστρεψε στα γήπεδα τον Ιανουάριο του 2007 και δύο μήνες μετά αναδείχθηκε παίκτης του μήνα στην Premier League μετά από 8 σερί αγώνες δίχως να δεχθεί τέρμα, σε ένα σερί 810 λεπτών.

Συνέχισε στο ίδιο υψηλό επίπεδο και αποτέλεσε έναν από τους ‘πυλώνες’ των μετέπειτα επιτυχιών του συλλόγου, με αποκορύφωμα την κατάκτηση του Champions League 2012,, όπου στον τελικό κόντρα στην Μπάγερν Μονάχου, έπεσε σωστά σε όλα τα πέναλτι της διαδικασίας που έκρινε τον νικητή.

Γιατί ήταν βασικός σε όλη τη ζωή του

Όπως έγραψε στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του, αυτή είναι η 20ή σεζόν του ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, εκ των οποίων οι 15 στην Premier League. Από το 1999-2000 μέχρι το 2018-2019, μόνο σε 3 σεζόν δεν ήταν βασικός στην ομάδα που ανήκε: στην πρώτη του, στην τελευταία με την Τσέλσι και στη φετινή! Ο ύψους 1,96μ. τερματοφύλακας δεν πέρασε απαρατήρητος ούτε στην Μπλσάνι όπου άρχισε την καριέρα του ούτε στη Σπάρτα Πράγας όπου αγωνίστηκε μία σεζόν (2001-2002) ούτε στη Ρεν όπου πήρε την πρώτη μεγάλη μεταγραφή το 2002 ούτε φυσικά σε Τσέλσι ή Άρσεναλ όπου άλλαξε η ζωή του.

Ήταν πάντοτε ο άνθρωπος στον οποίο πόνταραν οι προπονητές του και γι’ αυτό είχε πάντα πάνω από 36 αγώνες ανά σεζόν, ακόμα και τη χρονιά του τραυματισμού του, πλην των 3 σεζόν που ήταν αναπληρωματικός. Μέχρι στιγμής μετράει 771 αγώνες σε διασυλλογικό επίπεδο και 124 με την εθνική ομάδα μεταξύ 2002 και 2016. Γι’ αυτόν τον λόγο πιστώνεται σημαντική συμβολή σε όλα τα τρόπαια που κατέκτησε. Από τα 4 πρωταθλήματα με την Τσέλσι, τα 4 κύπελλα, τα 4 League Cup, τα δύο Super Cup, το Champions League του 2012 και το Europa League της επόμενης σεζόν, μέχρι το κύπελλο και τα δύο Super Cup με την Άρσεναλ.

Ακόμα περισσότερες είναι οι ατομικές διακρίσεις, μεταξύ των οποίων Καλύτερος Τερματοφύλακας στη Γαλλία το 2004, ‘Χρυσά Γάντια’ στην Αγγλία σε 4 διαφορετικές χρονιές (ο μόνος με 2 ομάδες) και φυσικά υπάρχουν και τα ρεκόρ του. Είναι ο τερματοφύλακας με τις περισσότερες απαραβίαστες εστίες στην Premier League με 202 (ο Τζέιμς είναι 2ος με 169), είναι ο τερματοφύλακας με τις λιγότερες συμμετοχές (180) μέχρι να φτάσει τα 100 παιχνίδια δίχως γκολ στην Premier League και είχε το ρεκόρ λεπτών δίχως γκολ στο πρωτάθλημα από το 2004-2005 (1.025), μέχρι να το σπάσει ο Έντβιν φαν ντερ Σαρ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 1.311 το 2008-2009.

Γιατί είναι ευρυμαθής και μιλάει 5 γλώσσες

Οι τερματοφύλακες φημίζονται για την ευφυΐα τους τουλάχιστον σε σχέση με παίκτες που αγωνίζονται σε άλλες θέσεις. Παρ’ όλα αυτά, ο Τσέχος έχει και την επιβεβαίωση. Πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή που μιλάει άπταιστα 5 γλώσσες. Κι αν η μία δεν τον βοηθάει ιδιαίτερα, η μητρική του, οι υπόλοιπες τον βοηθούν να συνεννοείται άριστα με τους αμυντικούς του σε οποιαδήποτε ομάδα. Μπορεί να μιλήσει με τον Τζον Τέρι στα αγγλικά, με τον Ουιλιάμ Γκαλάς στα γαλλικά, με τον Περ Μέρτεζακερ στα γερμανικά και με τον Νάτσο Μονρεάλ στα ισπανικά και να τους κατευθύνει χωρίς να υπάρξουν παρανοήσεις. Φυσικά, σε αυτές τις γλώσσες συνεννοείται και με τους υπόλοιπους συμπαίκτες ανεξαρτήτως εθνικότητας.

‘Μερικές φορές οι ξένοι παίκτες δεν καταλαβαίνουν τι λες. Τότε αντιλαμβάνεσαι ότι είναι ευκολότερο να μιλήσεις στη γλώσσα τους, από το να ελπίζεις να σε καταλάβουν. Μπορεί να συμβεί’, δηλώνει ο ίδιος. Δεν είναι μόνο γλωσσομαθής. Την ώρα που οι υπόλοιποι παίκτες βγαίνουν έξω ή παίζουν videogames, εκείνος μελετάει ιστορία και ψυχολογία όταν βρίσκεται στα ξενοδοχεία στις αποστολές και θέλει να ‘σκοτώσει’ την ώρα του.