“φτωχού συγγενούς”

Ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης δεν γεμίζει με κόσμο ένα γήπεδο. Το ίδιο ο Πανιώνιος και ο Απόλλων. Ο Άρης Θεσσαλονίκης έχει τόσο μπούγιο οπαδών που στις καλές του θα παίξει σε γήπεδο κάργα από θεατές. Το μέγεθος της λαϊκής βάσης κάθε ομάδος δίνει το μέτρο στα όρια της δυναμικής της. Ιστορικά, λοιπόν, ο ΠΑΟΚ αδικεί τον εαυτό του, το εκτόπισμα του, γιατί στερείται τίτλων, τόσων όσων του… αναλογούν.

Συγκεκριμένα πράγματα. Από το 1926 η τέταρτη σε δημοφιλία ομάδα της χώρας, μετά τους Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, έχει κατακτήσει μόνο δυο πρωταθλήματα. Το 1976 και το 1985. Απολογισμός φτωχός. Απογοητευτικός. Τον καθιστά στην κατηγορία του ”φτωχού συγγενούς”. Ναι μεν ανήκει, μόνον και λόγω των χιλιάδων παοκτσήδων, στις λεγόμενες ”μεγάλες ομάδες”, αλλά μειονεκτεί στην κατάκτηση πρωταθλημάτων.

Το κύπελλο δεν ζυγίζει τα κυβικά, το ειδικό βάρος μιας ομάδας. Κύπελλο θα πάρει και ο Πανιώνιος, και η Καστοριά, και ο ΟΦΗ, αλλά η Ιστορία δεν τις αντιμετωπίζει ως ανταγωνίστριες του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ.

Ο ΠΑΟΚ πήρε το κύπελλο έξι φορές (1972, 1974, 2001, 2003, 2017, 2018). Δεν είναι υπερήφανος ο ΠΑΟΚ ούτε για την παρουσία του στην Ευρώπη, που ξεκίνησε το 1965, τότε που στην Τούμπα δεν υπήρχε ηλεκτροφωτισμός.

Ο Ατρόμητος και ο Πανιώνιος για να… αλλάξουν θέση στην Ιστορία θα χρειαστεί να κατακτήσουν τουλάχιστον πέντε πρωταθλήματα σερί. Διαφορετικά θα συνεχίζουν να αγωνίζονται σε άδειες κερκίδες. Όσο για τον ΠΑΟΚ, το ένα ακόμα που εξασφάλισε ήδη, το τρίτο πρωτάθλημα σ’ ένα αιώνα σχεδόν, δεν λέει τίποτα. Χρειάζεται και ένα δεύτερο, ίσως και ένα τρίτο σερί ο ΠΑΟΚ προκειμένου να αλλάξει κλάση. Να φτάσει μέχρι εκεί που τον ορίζει ο όγκος των οπαδών του.