Σε λιγότερο από τρεις μήνες η Ιντερ έχει γίνει η τέλεια εικόνα του Αντόνιο Κόντε, ενός εκ των καλύτερων προπονητών του κόσμου στο να μεταμορφώνει τις ομάδες που αναλαμβάνει. Είναι σαν να ζωγραφίζει με το πινέλο του Λεονάρντο, μέρα με τη μέρα, χωρίς μουτζούρες, μεταδίδοντας όχι μόνο τις ιδέες του στην τακτική αλλά και τη νοοτροπία νικητή που έχει. Το θυμόμαστε όταν ανέλαβε τη Γιούβε και άρχισε αυτόν τον εκπληκτικό κύκλο των οκτώ scudetti που μπορεί να διακόψει ο ίδιος, το θυμόμαστε όταν ανέλαβε την εθνική ομάδα και διέγραψε το τραγικό Μουντιάλ του Πραντέλι και το θυμόμαστε όταν κατέκτησε άμεσα το πρωτάθλημα με την Τσέλσι, η οποία την προηγούμενη χρονιά είχε τερματίσει στη 10η θέση.
Ο Κόντε έχει κάτι περισσότερο από τους άλλους, το έχει μέσα του και το βγάζει έξω, προς όφελος των παικτών του. Είναι ίσως αυτός που μοιάζει περισσότερο στον Μουρίνιο και δεν είναι τυχαίο ότι η Ιντερ τον κάλεσε για να διακόψει την ηγεμονία της Γιούβε, η οποία, ακόμη και μετά τη νίκη επί της Βερόνα, με την υπογραφή ενός ανεξάντλητου Μπουφόν και του συνήθη ύποπτου Ρονάλντο, δεν είναι ακόμη η ομάδα του Σάρι. Ο Μαουρίτσιο χρειάζεται χρόνο, στον Αντόνιο ο χρόνος… πέταξε και στο εκπληκτικό ντέρμπι του Μιλάνο είδαμε την επιρροή του. Η Ιντερ παραμένει μόνη στην κορυφή, έχοντας 12 βαθμούς σε τέσσερα παιχνίδια, έπειτα από ένα ματς στο οποίο κυριάρχησε σε πνευματικό και τακτικό επίπεδο.
Η μεταμόρφωση της ομάδας στο δεύτερο ημίχρονο από τον Κόντε, λίγο μετά το γκολ του Μπρόζοβιτς που έδωσε το προβάδισμα, με την είσοδο του Βεσίνο στη θέση του Σένσι και του Πολιτάνο σε αυτή του Λαουτάρο, μπέρδεψε εντελώς τον Τζαμπάολο και τη Μίλαν, η οποία είναι ακόμη μακριά από την έννοια της ομάδας. Οι Νερατζούρι “έσπασαν” τους αντιπάλους τους, τους επιτέθηκαν σε όλες τις ζώνες του γηπέδου και τελικά τους εξάντλησαν: Δύο σημαντικές αποκρούσεις του Ντοναρούμα, ένα απίστευτο δοκάρι του Ντ’Αμπρόζιο σε κενή εστία, ένα γκολ του Λαουτάρο που ακυρώθηκε, έπειτα ένα τέλειο δεύτερο ημίχρονο, με τους πανηγυρισμούς για τα γκολ των Μπρόζοβιτς και Λουκάκου.
Λίγη Μίλαν, πραγματικά. Ανοίγει, κατά πάσα πιθανότητα, η πρώτη κρίση του Τζαμπάολο στους Ροσονέρι, τώρα το μέλλον του θα εξαρτηθεί από τη δύναμη και τη συνέπεια των ίδιων παραγόντων που έκαναν και τις μεταγραφές: Είμαστε σίγουροι ότι οι ευθύνες για αυτό το ξεκίνημα της Μίλαν είναι μόνο του προπονητή;
Την ίδια ώρα, η Γιούβε παραμένει εκεί κοντά, στη… σκιά, με το -2 από την κορυφή: Με τη Βερόνα βρέθηκε πίσω στο σκορ, το γύρισε με το πρώτο ιταλικό γκολ του Ράμσεϊ και ένα πέναλτι του Ρονάλντο, αλλά νίκησε, κυρίως, χάρη σε μια σπουδαία επέμβαση του Μπουφόν στο τέλος. Στα 41 του χρόνια, ο SuperGigi είναι πάντα Numero Uno. Και ο Σάρι, σε σχέση με τον Κόντε, είναι πιο πίσω σε ό,τι αφορά το να ζωγραφίσει τη Γιούβε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του…
email > freekick@tipsmaker.net
