Πριν, προκριθεί ή αποκλειστεί ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ και οι Ατρόμητος, Άρης, γνωρίζουν ποιος θα είναι και ο μεταπροσεχής τους αντίπαλος. Και, βέβαια, ποιο πακέτο τους περιμένει, σε κάθε περίπτωση. Στο φινάλε, όλοι παίζουν για τα λεφτά. Κι όταν λέμε όλοι εννοούμε όλα τα αφεντικά των ΠΑΕ, κυρίως των ξένων. Γιατί, όχι.
Δεν υπάρχει πιο υγιής λειτουργία στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο από εκείνη όπου ο μεγαλομέτοχος ενεργεί επενδυτικά. Ενδιαφέρεται για την κερδοφορία της εταιρείας του. Απεναντίας, είναι επικίνδυνος και ύποπτος ο ποδοσφαιρικός επιχειρηματίας (;) ο οποίος χρησιμοποιεί τη δημοφιλία της ομάδας ως μοχλό προσωπικής εξουσίας και ”παρέμβασης” στη δημόσια ζωή.
Για ποια, λοιπόν, δόξα και για ποιο μεγαλείο ρίχνονται στη… μάχη της Ευρώπης οι ανώνυμες εταιρείες της μπάλας; Δεν υπάρχουν αυτά. Κάθε νίκη, κάθε πρόκριση αποδίδει συγκεκριμένο ποσό, τόσο στο γιουρόπα, μεγαλύτερο στο τσάμπιονς ληγκ. Και κάθε χρόνο το πακέτο είναι μεγαλύτερο, διότι αυξάνονται τα έσοδα της διοργανώτριας UEFA, κυρίως από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, που πλέον αγοράζονται και από αραβικά και ασιατικά δίκτυα.
Οι ελληνικές ΠΑΕ δεν έχουν… ανάγκη από φράγκα. Πεινάνε μόνο για διεθνείς νίκες. Οι ομάδες μας έχουν ιδιοκτήτες κονομημένους, που μπήκαν στο ποδόσφαιρο από την αγάπη τους για την ομάδα. Και στα ΜΜΕ από την αγάπη τους στην ενημέρωση του λαού.
Κερδίζει ο Άγιαξ την Ρεάλ, την πρωταθλήτρια Ευρώπης τα τελευταία τρία χρόνια, με το αλησμόνητο 4-1 μέσα στη Μαδρίτη, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η ερώτηση έχει νόημα μόνο αν γνωρίζει κανείς ποιος ο στόχος του σπουδαίου κλαμπ της Ολλανδίας. Το οικονομικό κέρδος είναι. Πρώτα αυτό. Μόνο αυτό, ίσως. Ναι στην αγωνιστική διάκριση, αν επιδοτεί το εμπορικό συμφέρον της ποδοσφαιρικής εταιρείας.
Με την προαιώνια εβραϊκή λογική εδώ και χρόνια λειτουργεί επιχειρηματικά ο Άγιαξ του Άμστερνταμ. Πως θα επιβιώσει το μαγαζί. Πως θα κερδίζουμε περισσότερα χρήματα. Πως θα ξοδεύουμε λιγώτερα, πως θα είμαστε στο μεγαλύτερο συν. Και για να το επιτυγχάνουμε γνωρίζουμε πολύ καλά και εκ των προτέρων ποιοι είναι οι αγωνιστικοί στόχοι. Που εξαρτώνται από τη δυναμική της δικής μας πελατείας.
Στον Άγιαξ γνωρίζουν ότι δεν είναι Ρεάλ και Μπάγερν. Και δεν θα γίνουν Μπαρτσελώνα και Λίβερπουλ, ακόμα κι αν κατακτήσουν δέκα champions league στη σειρά. Άγιαξ είναι, με περιορισμένο οπαδικό κοινό και παίζει σε πρωτάθλημα χαμηλών εμπορικών δυνατοτήτων. Κατόπιν τούτου θα είναι καταστροφικό οικονομικά να μπει σε αγωνιστικό ανταγωνισμό με κλαμπ υψηλής χρηματιστηριακής πρακτικής. Να κάνει πανάκριβες μεταγραφές που θα ενισχύσουν την ομάδα, αλλά θα την ζημιώσουν οικονομικά.
Ο Άγιαξ, λοιπόν, πουλάει παίκτες. Αυτό είναι το ζητούμενο, όχι να αγοράζει όπως οι αραβικών συμφερόντων Παρί και Σίτυ, που δεν τους ενδιαφέρει η κερδοφορία με τα κεφάλαια από πετροδολάρια.
Κέρδισε εκτός έδρας ο Άγιαξ την Ρεάλ, την Γιουβέντους, την Τότεναμ, αλλά δεν άλλαξε την οικονομική του πολιτική. Να περάσει τον ΠΑΟΚ ο… οικονομικός στόχος, να διακριθεί όσο γίνεται πάλι στο champions league, για να πουλήσει ξανά παίκτες με χρήματα περισσότερα απ’ όσα του κόστισαν. Αυτό που κάνει εδώ και χρόνια.
email > freekick@tipsmaker.net
