Ποδοσφαιρικά η Ελλάδα είναι η χώρα στην οποία μπορεί να τρελαθεί ακόμα πιο πιο λογικός και στωικος άνθρωπος του κόσμου. Δεν μπορεί να συμβαίνει σε καμιά άλλη χώρα όχι της ηπείρου, αλλά του γλόμπου, αυτό που γίνεται στο μπουρδέλο που φύεται κι ανθεί η φαίδρα πορτοκαλέα.
Για πολλά χρόνια o μόνιμος καυγάς στο ευκαταφρόνητο και καθόλου ποιοτικό ή αξιοπρεπές ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν τα πέναλτι. Και οι κάρτες και τα φάουλ ακόμα και τα πλάγια έχουν αποτελέσει αφορμή ακόμα και για ντιβιντί σε αυτό το απόλυτο ρημαδιό που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο. Αλλά εκεί που γινόταν πάντα το μεγάλο πατιρντί ήταν τα πέναλτι.
Και δε μιλάμε μόνο για τις εποχές της παραγγας. Που βούταγε ο Στελλάκης ο Γιαννακόπουλος λες και τον είχαν πυροβολήσει στο σβέρκο με δίκανο. Που έπαιρνε ο Ολυμπιακός τα πέναλτι σαν τα φυστίκια. Και δεν είναι αυτό κατηγορία κατά του Ολυμπιακού, είναι μία πραγματικότητα την οποία παραδέχτηκε ο μέγας σαλτιμπάγκος και ποδοσφαιρικός απατεώνας – και όχι μόνο – ο Αλέξης Αλεξανδρής. Που παραδέχτηκε χωρίς να κοκκινίσει ότι θα έκλεβε και το ίδιο του το παιδί για να κερδίσει μια παρτίδα τάβλι. Αλλά είπαμε αυτό δεν είναι κατηγορίες κατά της ομάδας που έστησε και εκμεταλλεύτηκε την παράγκα για παραπάνω από 15 χρόνια. Την δικιά του παράγκα ήθελε να χτίσει ο Πατέρας, τα ίδια κατηγορείται ότι είχε κάνει νωρίτερα και ο Μελισσανίδης μαζί με τον Καρρά την εποχή της επιτυχίας της ΑΕΚ, το ίδιο και ο Βαρδινογιάννης στον παναθηναϊκό της δεκαετίας του 80-90. Άσχετα αν όλοι υπόλοιποι δεν έχτισαν ένα τέτοιο τρομοκρατικό μονοκαθεστώς, αλλά άφηναν και τους υπόλοιπους να τσιμπήσουν μια διάκριση, έναν τίτλο. Το αποτέλεσμα ήταν παρεμφερές, με όπλο τα πέναλντι και εκτελεστές τους άντρες με τα μαύρα (ή τα γκρι αργότερα), χτίστηκαν καριέρες. Ποδοσφαιρικές, παραγοντικές, οπαδικές, δημοσιογραφικές.
Και ήρθε τα τελευταία χρόνια να την χαλάσει όλη αυτή τη συρμαγιά το VAR. Το οποίο VAR, για να εξηγιόμαστε, δεν είναι ένα μηχάνημα τεχνητής νοημοσύνης που αποφασίζει και διατάζει. Όχι. Είναι απλά οι κάμερες και το βίντεο που στήνονται γύρω από το ματς. Και τραβάνε κάθε φάση από όλες τις πλευρές, τις φέρνουν σε μια κεντρική κονσόλα για να μπορεί να έχει σφαιρική άποψη πάνω σε μια φάση ένα δίδυμο διαιτητικό. Διαιτητές, άνθρωποι είναι αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις χωρίς να έχουν να διαχειριστούν και την απόλυτη πίεση του δευτερολέπτου. Και βλέπουν από όλες τις γωνίες κάθε φάση καθιστώντας την απόφασή τους τις 999 στις 1000 φορές σωστή. Την απόλυτα ενδεδειγμένη σύμφωνα με τους κανονισμούς. Και αυτό έφερε αναδουλειά στους οπαδίσκους, στου τηλεκριτικούς διαιτησίας, στους δημοσιογράφους της πλάκας που έχτισαν καριέρες αμφισβητώντας ακόμα και το αν ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή. Διότι τι θα αμφισβητήσεις εσύ ο μανάβης, ο χασάπης η ο σκατατζής; Αυτό που ανέλυσε με βίντεό μία ομάδα δύο έμπειρων και πιστοποιημένων από την παγκόσμια ομοσπονδία ρέφερι; Εντάξει, ακόμα και η γραφικότητα έχει τα όρια της.
Και όμως! Στην Ελλάδα έπεσε κι αυτό το κάστρο. Επαγγελματίες μέσα σε πάρα πολλά εισαγωγικά “δημοσιογράφοι” και προπονητές και παραγοντίσκοι να αμφισβητούν τις φάσεις που έχει κατακύρωση το ίδιο το VAT-team. Να λέμε δηλαδή πως μία φάση, την οποία είδαν και ανέλυσαν τρεις διαιτητές επαγγελματίες και πιστοποιημένοι, που ξέρουν τους κανονισμούς και μπορούν να τους αναλύσουν βλέποντας την εικόνα από όλες τις γωνίες, δεν είναι έτσι αλλά γιουβέτσι. Να έχει τσεκάρει δηλαδή μία φάση ο VAR, ο a-VAR και ο διαιτητής του αγώνα και να έρχεται ο Τσήτσουλας και ο Μήτσουλας για να σου λέει “όχι, δεν είναι αυτό, είναι το άλλο”.
Και δεν μιλάμε σε μια φάση στην οποία το βίντεο μπορεί να ξεγελάσει αν ένας αμυντικός έχει ακουμπήσει έναν επιθετικό. Όχι. Μιλάμε για φάσεις οι οποίες χρήζουν ερμηνεία κανονισμού και τίποτε περισσότερο. Έκανε προβολή από πίσω ο επιθετικός, τσίμπησε την μπάλα, τον κλώτσησε ο μπακ και ο ρέφερι μαζί με τους VAR λένε πέναλτι. Για να έρθει ο κάθε παρανοϊκός οπαδικός δημοσιογράφος ή ο “Χ” παράγοντας της κάθε ομαδούλας η ομαδάρας, να αμφισβητήσει αυτό που λένε τρεις απόλυτα εξειδικευμένοι στη διαιτησία άνθρωποι. Ε, δεν ειναι να τρελλαίνεσαι; Δεν είναι να σκίσεις τα πτυχία σου με αυτήν την απόλυτη κατάντια του δημαρχείου της ποδοσφαιρικής Ελλάδας;
ΥΓ. Εκτός από τον κάθε πικραμένο, τα ίδια καραγκιοζιλίκια κάνει και ένας από τους πλέον σεσημασμένους διαιτητές της περασμένης εικοσαετίας. Ο γνωστός και μη εξαιρετέος …σπαθενιος ρέφερι από τον Πειραιά. Ο οποίος αν πάρεις μία φάση περσινή καρμπόν με μια φετινή, θα σου πέσουν τα μαλλιά. Να τον ακούς να λέει πέρσι ακριβώς αντίθετα πράγματα απ αυτά που ισχυρίζεται φέτος για το ίδιο ακριβώς πράγμα. Και εκεί ακριβώς είναι που τίθεται το καίριο ερώτημα. Είναι τόσο ηλίθιοι όλοι αυτοί ή απλά χαρτζιλικώνονται; Η ίσως και τα δύο…;
email > info@tipsmaker.net
